Χωρίς Νέστο τη μέρα των βιότοπων θα ήταν σα να παίζαμε εν ου παικτοίς. Η Ραμπάν Ιμπράμογλου, μεγαλωμένη στο Μικροχώρι δίπλα στο ποτάμι, μ...
Χωρίς Νέστο τη μέρα των βιότοπων θα ήταν σα να παίζαμε εν ου παικτοίς.
Η
Ραμπάν Ιμπράμογλου, μεγαλωμένη στο Μικροχώρι δίπλα στο ποτάμι, με την
πρώτη ποιητική της Συλλογή : ΄΄ Νέστος...ο Παράδεισος της ψυχής μου...΄΄
μας βάζει έντεχνα στο πνεύμα της ημέρας.
Η γυναίκα με τα μαύρα,
έκανε μία ευχή, στο ποτάμι.
Ας γεννηθεί ένα κορίτσι
που να έχει το όνομά της.
Ένα κλάμα κοριτσιού, ήρθε
με το όνομά της, στη ζωή.
Το ποτάμι ζει αιώνια,
γιατρεύει όλες τις πληγές του χρόνου.
Αποχαιρέτησα το ποτάμι,
χαρίζοντας την καρδιά,
εκεί μέσα ήταν η αγάπη.
έκανε μία ευχή, στο ποτάμι.
Ας γεννηθεί ένα κορίτσι
που να έχει το όνομά της.
Ένα κλάμα κοριτσιού, ήρθε
με το όνομά της, στη ζωή.
Το ποτάμι ζει αιώνια,
γιατρεύει όλες τις πληγές του χρόνου.
Αποχαιρέτησα το ποτάμι,
χαρίζοντας την καρδιά,
εκεί μέσα ήταν η αγάπη.
Από τις εκδόσεις ΣΠΑΝΙΔΗ, έτος 2014
Στέλιος Αρσενίου
Δεν υπάρχουν σχόλια