«Ο χρόνος γιατρεύει» λένε, όμως στην προκειμένη περίπτωση, δύσκολα γιατρεύει τις πληγές των λανθασμένων επιλογών που έκαναν οι Ξανθιώτ...
«Ο χρόνος γιατρεύει» λένε, όμως στην προκειμένη περίπτωση, δύσκολα γιατρεύει τις πληγές των λανθασμένων επιλογών που έκαναν οι Ξανθιώτες, καθώς ενέδωσαν στις σειρήνες της ελπίδας πρότυπο και εξέλεξαν μια Δημοτική Αρχή η οποία δεν έχει να παρουσιάσει το παραμικρό ως έργο, αφού ακόμη και τις έτοιμες μελέτες που βρήκε από την προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου στην οποία συμμετείχε και ο νυν Δήμαρχος, τις άφησε μέσα στα συρτάρια χωρίς να τις υλοποιήσει.
Ναι, θα μου πείτε πως ο κάθε αυτοδιοικητικός, ειδικά όταν βρίσκεται σε θέση εξουσίας, θέλει να δώσει το δικό του στίγμα στην πορεία που θα ακολουθήσει ο φορέας τον οποίο θα διοικήσει, όμως στην προκειμένη περίπτωση το πράγμα είναι ξεκάθαρο όπως ξεκάθαρο είναι και το που θα συνεχίσει να οδηγείται ο Δήμος «πρότυπο» της πάλαι ποτέ χλιδάτης Ξάνθης. Μιας πόλης που γνώρισε την ακμή και τώρα ζει στην παρακμή.
Τέσσερα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που ορκίστηκε ο νέος Δήμαρχος και η νέα Δημοτική Αρχή και όμως οι πληγές δεν έχουν γιατρευτεί. Και δεν έχουν γιατρευτεί, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι αυτοί τις ξύνουν τόσο με τα λόγια τους, όσο και με τις πράξεις τους και αυτό οι Ξανθιώτες σίγουρα δεν πρόκειται να το αφήσουν να περάσει στα ψιλά.
