Αρνητική πρωτιά για την Ελλάδα στη σπατάλη τροφίμων – Πάνω από 200 κιλά ανά κάτοικο

Η σπατάλη τροφίμων παραμένει μεγάλο πρόβλημα, όπως αναδεικνύουν για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τα στοιχεία της Eurostat, που παρουσίασαν απογ...

Η σπατάλη τροφίμων παραμένει μεγάλο πρόβλημα, όπως αναδεικνύουν για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τα στοιχεία της Eurostat, που παρουσίασαν απογοητευτικά δεδομένα για την Ελλάδα.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να κατέχει μία από τις υψηλότερες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά την ποσότητα τροφίμων που πετιούνται ανά κάτοικο, καθώς βρίσκεται στην 3η θέση, πίσω μόνο από την Κύπρο και τη Δανία.

Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία, το 2023 η Ελλάδα πέταξε περισσότερο από 2 εκατ. τόνους φαγητού (2.091.442 τόνοι), αριθμός που παραμένει σχεδόν αμετάβλητος σε σύγκριση με το 2020. Κάθε Έλληνας σπαταλά περίπου 201 κιλά τροφίμων ετησίως.

Στην Τσεχία, η οποία έχει παρόμοιο πληθυσμό, πετάγονται μόλις οι μισοί τόνοι φαγητού. Παρόμοια υψηλή είναι και η ποσότητα τροφίμων που πετιέται στην Ολλανδία, αν και ο πληθυσμός της χώρας είναι σχεδόν διπλάσιος.

Ο αντίκτυπος της σπατάλης τροφίμων

Η σπατάλη τροφίμων, καθώς και η απώλεια τροφίμων που προκύπτει όταν ποσότητες τροφίμων χάνονται προτού φτάσουν στους καταναλωτές, αποτελούν παγκόσμια πρόκληση. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), περίπου το 1/3 του συνόλου των τροφίμων που παράγονται ανά τον κόσμο χάνεται ή σπαταλάται σε κάποιο στάδιο της αλυσίδας εφοδιασμού.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ετήσια σπατάλη τροφίμων υπολογίζεται σε πάνω από 59 εκατ. τόνους, που αντιστοιχούν σε 132 κιλά ανά άτομο.

Σειρά προτεραιότητας για μείωση της απώλειας και της σπατάλης

Πρόληψη.

Επαναχρησιμοποίηση: Για ανθρώπινη κατανάλωση μέσω αναδιανομής και τραπεζών τροφίμων, ή μετατροπή σε ζωοτροφές.

Ανακύκλωση: Ανάκτηση υποπροϊόντων και επαναχρησιμοποίηση θρεπτικών στοιχείων για χρήσεις όπως η λιπασματοποίηση.

Ανάκτηση: Καύση με ανάκτηση ενέργειας.

Στα μέτρα που αποσκοπούν στη μείωση της απώλειας και της σπατάλης τροφίμων, συγκαταλέγεται επίσης η αναπροσαρμογή της χρήσης πλεοναζόντων τροφίμων, π.χ. με τη μετατροπή σε ζωοτροφές ή προϊόντα λιπασματοποίησης.