Ένας τόπος όπου η γαλήνη της φύσης αγκαλιάζει την πνευματική αναγέννηση.
Εκεί η γιορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου γίνεται τραγούδι ψυχής και υπόσχεση αιωνιότητας
ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΩΤΙΣΣΑΣ - ΦΑΡΟΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑΣ
Σε μια γωνιά όπου τα σύννεφα συναντούν τη γη και η φύση ψιθυρίζει τις δικές της ιστορίες, το μοναστήρι της Παναγίας της Αρχαγγελιώτισσας φωτίζει τις καρδιές των πιστών. Κάθε 14 και 15 Αυγούστου, ο αέρας γεμίζει προσευχές και μνήμες, και το φως της Υπεραγίας Θεοτόκου σκεπάζει τα βουνά, γλυκαίνοντας τις ψυχές που ανηφορίζουν στο μοναστήρι, ψάχνοντας γαλήνη, ελπίδα και μια υπόσχεση αιωνιότητας.
Η Ιερά Μονή της Παναγίας της Αρχαγγελιώτισσας στέκει σαν φάρος πίστης και ελπίδας – Το φως που αγκαλιάζει τον ουρανό και τη γη
Κάθε χρόνο, το φως της Παναγίας αγκαλιάζει κάθε προσκυνητή και αναζωογονεί το πνεύμα μέσα στη γαλήνη της φύσης.
Χιλιάδες προσκυνητές όλη την νύκτα της παραμονής της Κοιμήσεως και ανήμερα προσέρχονται σε ατέλειωτες γραμμές για να προσκυνήσουν την Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και να ζητήσουν την μεσιτεία της προς τον Υιό της και Θεό μας.
Σαν κτίσμα το μοναστήρι αυτό όπως είναι σήμερα κτίσθηκε το 1841 επί της εποχής του αειμνήστου μητροπολίτου Ξάνθης Ευγενίου. Αλλά τούτο προϋπήρχε στην ίδια θέση πολλές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα και καταστράφηκε από δύο φοβερούς σεισμούς που έπληξαν το μοναστήρι και την πόλη το 1829.
Από που ακριβώς πήρε το όνομά το μοναστήρι είναι άγνωστο. Κατά μια εκδοχή το πήρε από την μικρή θαυματουργή εικόνα του 16ου αιώνα πού παριστάνει την Θεοτόκο να παραστέκεται από τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ και η οποία έχει την επιγραφή Αρχαγγελιώτισσα.
Είναι δυνατό όμως ο ζωγράφος να εμπνεύσθηκε την εικόνα από την ονομασία του μοναστηριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια