Πριν από δύο χρόνια, μια παρέα ανθρώπων πήρε την απόφαση να μην αφήσει να χαθεί στα Τάρταρα μία από τις πολυτιμότερες πηγές χαράς και (κυρίω...
Πριν από δύο χρόνια, μια παρέα ανθρώπων πήρε την απόφαση να μην αφήσει να χαθεί στα Τάρταρα μία από τις πολυτιμότερες πηγές χαράς και (κυρίως) λύπης στη ζωή της.
Και για να το πετύχει πάλεψε πολύ και με λύσσα. Απέναντι σε ένα εξίσου λυσσασμένο ρεύμα παράσιτων που ωρύονταν ότι “ο ΑΟΞ πέθανε”, καιροφυλακτώντας να σκυλέψουν το κουφάρι του.
Και σήμερα, που ο στόχος επετεύχθη στο απόλυτο, που η ομάδα μας, μετά από μια δίχρονη δοκιμασία στα αλώνια του τοπικού ξαναμπαίνει στον χάρτη των εθνικών κατηγοριών, που ολόκληρη η πόλη γιορτάζει όσο δεν το είχε κάνει εδώ και χρόνια, το μεγάλο και ειλικρινές ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που χρωστάμε και θα χρωστάμε πάντα σε αυτούς τους ανθρώπους είναι πιο επιβεβλημένο από ποτέ.
Πρώτα από όλα στην προαναφερθείσα παρέα. Τη διοίκηση του ΑΟΞ. Που έκανε το αδύνατο δυνατό, δίνοντας μάχες σε όλα τα επίπεδα, απέναντι σε εξωτερικούς και “εσωτερικούς” υπονομευτές, κρατώντας σταθερά το τιμόνι του καραβιού σε όλη την πορεία.
Ευχαριστούμε τους προπονητές που κράτησαν το τιμόνι στα δύσκολα αυτά χρόνια, Χρήστο Μαλαδένη, Νίκο Ανθόπουλο και Νίκο Μπαχαρίδη. Τον Δημήτρη Βούλκο, τον «δάσκαλό» μας κύριο Καμαράκη και όλα τα υπόλοιπα μέλη του τεχνικού τιμ, που έτρεξαν, μόχθησαν και θυσίασαν αναρίθμητες ώρες προσωπικού χρόνου με ΜΟΝΟ κίνητρο την σύνδεσή τους με αυτόν τον σύλλογο.
Ευχαριστούμε τους παίκτες, όλοι τους παιδιά από τα σπλάχνα του ΑΟΞ, που επέδειξαν αγωνιστικότητα, προσήλωση και επαγγελματισμό που θα ζήλευαν πολλοί συνάδελφοί τους επαγγελματικών κατηγοριών. Η πλήρης βεβαιότητά μας ότι η δοκιμασία του τοπικού θα ήταν καθαρά διαδικαστική οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο πάθος και την αγάπη τους για την ερυθρόλευκη με τον Δημόκριτο στο στήθος. Και να είναι απόλυτα σίγουροι πως στο βιβλίο ιστορίας του ΑΟΞ, δίπλα στα ονόματα των αστέρων που φόρεσαν τη φανέλα του, τα ονόματα του Κιαχίδη, του Σπυριδωνίδη, του Κουτσομιχάλη, του Τορομανίδη, του Λαζαρίδη, του Λάζαρου Παπαδόπουλου, του Αποστολίδη, του Σιδηροπούλου, του Αραμπατζή, του Χατζηγιαννάκη, του Κατρανίτσα, του Αγγελίδη, των αδερφών Τζεβελέκη, του Βαφειάδη, του Μελισσόπουλου και των άλλων παιδιών θα είναι γραμμένα με εξίσου ΧΡΥΣΑ γράμματα. Ο σύλλογος αυτός τους χρωστάει περισσότερα από όσα θα μπορέσει ποτέ να τους ξεπληρώσει. Τους χρωστάει την ίδια του την ύπαρξη.
Αλλά το μεγαλύτερο, το πιο ειλικρινές ευχαριστώ ανήκει στον μεγαλύτερο πρωταγωνιστή αυτής της ιστορίας. Στην κινητήρια δύναμη αυτού του συλλόγου: τον ΚΟΣΜΟ. Αυτόν που διέψευσε τις κασσανδρες, ανασταίνοντας τον “νεκρό” ΑΟΞ και για φινάλε έκανε μια ολόκληρη χώρα να μείνει με το στόμα ανοιχτό, φωνάζοντας ένα βροντερό οπαδικό παρόν ανεπανάληπτο στα ποδοσφαιρικά χρονικά της.
Γιορτάστε μάγκες. Το αξίζετε.
Η νίκη είναι δική μας. Μέχρι την επόμενη.
Δεν υπάρχουν σχόλια