Δεν ήταν και τόσο απλό το διάβημα του Ιωσήφ. Αντίθετα, ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να παρουσιασθή σε μια τόσο τραγική στιγμή ανοικτά φίλος εν...
Δεν ήταν και τόσο απλό το διάβημα του Ιωσήφ. Αντίθετα, ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να παρουσιασθή σε μια τόσο τραγική στιγμή ανοικτά φίλος ενός κατάδικου, που συγκέντρωσε το μίσος των αρχόντων. Μπορούσε να του στοιχίση την περιουσία και την υπόληψη του, πιθανώς και την ίδια του την ζωή. Ο Ιωσήφ όμως, παραμερίζει τους φόβους και με τόλμη προχωρεί εκεί που η συνείδηση του τον καλεί. Αργότερα βλέπουμε να ακολουθούν το παράδειγμά του, οι Μυροφόρες Γυναίκες. Νύχτα ξεκινούν κι αψηφούν τους κινδύνους, που διατρέχουν πλησιάζοντας το μνήμα που φρουρούν στρατιώτες.
Αλλά αν χρειάζεται θάρρος για να ζήσουμε με συνέπεια την χριστιανική μας ζωή, απαιτείται πολύ περισσότερη τόλμη για την αναχαίτιση και εξουδετέρωση του κακού που κατακλύζει την κοινωνία μας.
Πως όμως θα τονώσουμε την τόλμη μας; Το πρώτο που θα βοηθήσει είναι η συναίσθηση ότι υπακούμε στο θέλημα του Θεού. Αν οι άλλοι είναι τολμηροί στη διάπραξη της παρανομίας γιατί εγώ να είμαι διστακτικός την στιγμή που έχω την αλήθεια με το μέρος μου, την ώρα που κάνω το καθήκον μου;
Ένα δεύτερο στήριγμα προσφέρει η αλληλοενίσχυση. Όταν είναι κανείς απομονωμένος ευκολότερα τον κυκλώνει ο φόβος. Το παράδειγμα των μυροφόρων μας δείχνει τον δρόμο. Δεν ενεργούν χωριστά, πηγαίνουν στο μνήμα μαζί.
Ένα τρίτο είναι η εμπιστοσύνη και ο σύνδεσμός μας με τον Αναστάντα Κύριο. «Πάντα ισχύω εν τω δυναμούντι με Χριστώ».
Δεν υπάρχουν σχόλια