Τα τοπικά προϊόντα είναι η μόνη λύση στην αισχροκέρδεια!

Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Πεντζουρίδης

Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Πεντζουρίδης

Μπορεί τα νούμερα στην γενικότερη ανάπτυξη να ανεβαίνουν, ο πληθωρισμός των τιμών όμως είναι αυτός που “μαυρίζει” την όλη εικόνα της χώρας μας, κάνοντας τη ζωή των κατοίκων της πλέον ασφυκτική!

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΣΤΑΤ, αύξηση 10,3% σημείωσε η βιομηχανική παραγωγή στη χώρα τον Ιανουάριο εφέτος, ενώ ειδικά η παραγωγή των μεταποιητικών βιομηχανιών αυξήθηκε 5,4%. Ο γενικός δείκτης βιομηχανικής παραγωγής παρουσίασε αύξηση 10,3% τον Ιανουάριο 2024 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Ιανουαρίου 2023, έναντι αύξησης 0,7% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2023 με το 2022.

Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι η οικονομία παίρνει την… ανιούσα, πλην όμως οι υπόλοιποι αριθμοί δεν ευημερούν!

Και τούτο γιατί η πολύχρονη οικονομική κρίση έχει αφήσει πολλά κατάλοιπα πίσω της, η δε παραγωγική διαδικασία στους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας είναι είτε εποχική είτε συγκεντρωμένη σε συγκεκριμένα σημεία της χώρας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ισοζύγιο στο κατα κεφαλήν εισόδημα, άρα και δυναμική κατανάλωσης.

Η αισχροκέρδεια

Με τις ανατιμήσεις στα τρόφιμα να «τρέχουν» με 6,7% τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει τον δεύτερο υψηλότερο πληθωρισμό τροφίμων στην Ευρώπη.

Οπως διαπίστωσε έρευνα των «ΝΕΩΝ», στα περισσότερα προϊόντα που επηρεάζονται από τα μέτρα παρατηρείται, πράγματι, μείωση της τιμής στο ράφι. Σε άλλα προϊόντα όμως η τελική τιμή παραμένει ίδια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρούνται ακόμα και αυξήσεις.

Καθώς οι τιμές συνεχίζουν την ανοδική πορεία που έχει ξεκινήσει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2020, οι έμποροι έχουν προβεί σε διάφορα τρικ, τα οποία μπορεί μεν να είναι νομότυπα, όμως, ενίοτε ξεγελούν τους καταναλωτές. Εξάλλου, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα διατηρήθηκε στο 3,2% τον Φεβρουάριο, με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα να κινείται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα (7,1%), τοποθετώντας τη χώρα μας στη δεύτερη θέση της σχετικής ευρωπαϊκής λίστας.

Πιο χαρακτηριστική είναι η μείωση στις ποσότητες των προϊόντων, το λεγόμενο «shrinkflation» όπως έχει ονομαστεί. Δηλαδή, η μείωση του περιεχομένου μιας συσκευασίας με ταυτόχρονη διατήρηση της τιμής του προϊόντος. Αυτό οδηγεί τους καταναλωτές να διαπιστώνουν με έκπληξη στο σπίτι τους πως το προϊόν που αγόρασαν είναι πολύ λιγότερο από αυτό που περίμεναν. Από τη στιγμή, όμως, που η ποσότητα που αναγράφεται στη συσκευασία είναι ακριβής, η πρακτική αυτή δεν είναι παράνομη, ακόμα κι αν η συσκευασία είναι κατά το ήμισυ… αέρας.

Μοναδική λύση τα τοπικά προϊόντα

Αν και οι αναλύσεις όπως και η παράθεση στοιχείων θα μπορούσε να είναι μακροσκελής, εντούτοις εκείνο που έχει σημασία για τον τελικό καταναλωτή είναι το πως θα επιβιώσει μέσα στη δίνη της αισχοκέρδειας, την οποία δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.

Οπως σημειώνουν στο ΘΠΕ, άνθρωποι της αγοράς που έχουν θητεύσει σε θέσεις “κλειδιά” σε οικονομικούς φορείς και υποργεία, η μόνη λύση για την επιβίωση, κυρίως στην ύπαιθρο, είναι η στροφή σε τοπικά προϊόντα και σε προϊόντα που παράγονται απο παραγωγούς που άμεσα ελέγχονται και μπορούν να προσφέρουν ποιότητα και τιμή, χωρίς την εμπλοκή συμφερόντων και μεσαζόντων.

Βεβαίως αυτό εμμέσως θα επιφέρει “κλονισμό” στο εμπόριο της τοπικής οικονομίας, πλην όμως είναι η μόνη οδός για να υπάρξει ισορροπημένη επιβίωση, χωρίς περαιτέρω απώλειες για την ελληνική οικογένεια που διαμένει σε λιγότερο αναπτυγμένες ή υποανάπτυκτες περιοχές της χώρας. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι, οι τιμές των προϊόντων απευθείας απο τον παραγωγό, εκτός της εξασφαλισμένης ποιότητας, είναι κατά 50% πιο φθηνές απο ότι στο ράφι των super market, γεγονός που δίνει τη δυνατότητα της απόκτησης αγαθών χωρίς τον προβληματισμό των ανατιμήσεων.

Στροφή λοιπόν στον μικρο-παραγωγό, εκεί όπου η συναλλαγή με τον καταναλωτή επιστρέφει άμεσα και στην τοπική οικονομία!