Η συζήτηση ξεκίνησε την ώρα του δείπνου όταν η 9χρονη κόρη μου μού είπε «Δεν θέλω να φάω άλλο, νιώθω παχιά». Κοίταξα τον άντρα μου και είπαμ...
Η συζήτηση ξεκίνησε την ώρα του δείπνου όταν η 9χρονη κόρη μου μού είπε «Δεν θέλω να φάω άλλο, νιώθω παχιά». Κοίταξα τον άντρα μου και είπαμε και οι δύο «Νομίζω ότι εννοείς «χορτάτη», νιώθεις χορτάτη;» και είπε «Όχι, εννοώ χοντρή, δεν θέλω να παχύνω».
- Από το πουθενά βγήκε αυτή η δήλωση.
Αμέσως το μυαλό μου λέει «Τι έχω κάνει για να την κάνω να το σκεφτεί αυτό;» Πιστεύω πολύ ότι αυτά τα πράγματα δεν προκύπτουν από το πουθενά και συχνά οφείλεται σε κάτι που συμβαίνει στο σπίτι. Αμέσως αρχίζω να ασκώ κριτική στον εαυτό μου. Είμαι πολύ προσεκτική τι λέω και κάνω γύρω από τα παιδιά μου όταν πρόκειται για τις δικές μου ανασφάλειες, οπότε φυσικά ανησυχώ μήπως είπα κάτι που δεν έπρεπε.
Αλλά γνωρίζω επίσης ότι μπορεί να συμβαίνουν πράγματα έξω από το σπίτι για να την κάνουν να το σκεφτεί αυτό. Τι συμβαίνει στο σχολείο; Της λέει κάποιος κάτι; Από πού προήλθε αυτή η σκέψη;
Φυσικά θέλω να της κάνω όλες αυτές τις ερωτήσεις αμέσως, αλλά ξέρω ότι πρέπει να το κάνω ελαφρά γιατί δεν θέλω να το κάνω να φαίνεται σαν θέμα, αν δεν είναι πραγματικά πρόβλημα.Όλα τα παραπάνω περνούν από το μυαλό μου σε διάστημα 10 δευτερολέπτων, αμέσως μετά τη δήλωση ότι είναι χοντρή. Αρχικά είπα «γιατί νομίζεις ότι είσαι χοντρή;» και δεν μπορούσε να μου απαντήσει.
Έτσι είπα “γιατί πιστεύεις ότι το να είσαι χοντρός είναι κακό;”, και εκείνη είπε “Διαβάζω αυτό το βιβλίο στο σχολείο που ονομάζεται “Τρύπες” και υπάρχει ένα χοντρό αγόρι σε αυτό και δεν θέλω να γίνω σαν αυτόν και να με κοροϊδεύουν”.
Και τότε κατάλαβα. Και πάλι, πολλά πράγματα περνούν από το μυαλό μου. Φοβάται μήπως είναι χοντρή. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα για να φοβάται κανείς. Όλοι έχουμε λίπος – αυτό μας κρατά ζεστούς. Μερικοί έχουν περισσότερο λίπος από άλλους, αλλά δεν τους κάνει λιγότερο σημαντικούς εξαιτίας αυτού. Η κουλτούρα γύρω από τη διατροφή με έχει καταστρέψει εξαιτίας αυτού του φόβου.
Επομένως, γνωρίζω πολύ καλά ότι η συζήτησή μου με την κόρη μου θα μπορούσε να έχει μεγάλο αντίκτυπο σε αυτήν.
- Πώς της το μετέφερα:
- -Έχεις λίπος, δεν είσαι χοντρή
- -Το να έχεις λίπος είναι φυσιολογικό
- -Αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ανησυχείς
- -Οι άνθρωποι κοροϊδεύουν τους άλλους για να νιώσουν καλύτερα και όσα λένε δεν είναι μια αντανάκλαση του εαυτού της και του πώς φαίνεται επειδή είναι όμορφη όπως είναι
- -Είναι ακόμα νέα και ακόμα μεγαλώνει – το φαγητό είναι τροφή και πρέπει να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο
Κατά τη διάρκεια του δείπνου την καθησύχασα ότι ήταν εντάξει να φάει και ότι αν ήταν χορτασμένη τότε θα έπρεπε να τιμήσει αυτό το συναίσθημα και να σταματήσει να τρώει. Αλλά να μην σταματήσει αν εξακολουθεί να πεινάει – αυτό δεν είναι δίκαιο για το σώμα της.
Στη συνέχεια, μετά το δείπνο, κάναμε μια πιο προσωπική κουβέντα. Ρώτησα αν κάποιος της έλεγε κάτι στο σχολείο, και μου απάντησε αρνητικά. Εξήγησα ότι το λίπος είναι απαραίτητο για το σώμα μας. Της έδειξα το στομάχι μου και της είπα «κοίτα το όμορφο στομάχι μου, έχει λίπος για να με ζεσταίνει και το χρειαζόμουν για να κάνω μωρά και να σε κρατήσω ασφαλή». Τη ρώτησα αν πίστευε ότι είχα κάτι άσχημο και μου είπε ”όχι”.
Εξήγησα ότι αυτό δεν ήταν κάτι για το οποίο έπρεπε να ανησυχεί και ότι το λίπος ήταν φυσιολογικό – αλλά εξήγησα επίσης ότι δεν ήταν υπέρβαρη. Είναι τέλεια όπως είναι και αν ανησυχούσα για κάτι τότε κάτι θα έκανα γι’ αυτό. Δεν ξέρω αν αυτό που λέω είναι σωστό ή λάθος, γι’ αυτό προσπαθήστε να μην με κατακρίνετε πολύ. Είμαι μια μαμά που θέλω απλώς να βοηθήσω την κόρη μου να περιηγηθεί σε αυτόν τον σκληρό κόσμο.
Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να ανησυχούμε – δεν θέλω να εμφανίσει κάποια διατροφική διαταραχή ή σωματική δυσμορφία ή να πιστεύει κάτι αρνητικό για τον εαυτό της. Αλλά συνειδητοποιώ επίσης ότι παλεύω ταυτόχρονα με την κοινωνία – και η κοινωνία και όλοι σε αυτήν, μπορεί να είναι απίστευτα σκληροί. Τα παιδιά μπορεί να είναι σκληρά και δυστυχώς δεν γνωρίζουν όλοι οι γονείς ότι η λιποφοβία είναι μια διαταραχή και θα μπορούσε να επηρεάσει σοβαρά ένα παιδί.
Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ μαζί της (και τον γιο μου φυσικά), και θα διαβάσω όσο περισσότερο μπορώ για να την καθοδηγήσω. Αυτό το θέμα, και οι πιθανές συνέπειες, με τρομοκρατούν απολύτως και απλά δεν θέλω να ξεγελάσω το παιδί μου λέγοντας το λάθος πράγμα.
Πηγή: happymumhappychild
Δεν υπάρχουν σχόλια