“Οι σκύλοι μας είναι για να ταΐζουν τους λύκους;”

Γράφει: Η Δ' Κυνηγετική Ομοσπονδία Σερεάς Ελλάδας

Γράφει: Η Δ' Κυνηγετική Ομοσπονδία Σερεάς Ελλάδας

Σαν να απευθύνονται σε ένα κοινό ηλιθίων συμπεριφέρονται οι συντάκτες της… «μελέτης» που καταπιάνεται με το φαινόμενο των εκατοντάδων κατασπαράξεων κυνηγετικών σκύλων από λύκους, στην περιοχή του Έβρου και του Εθνικού Πάρκου Δαδιάς –Λευκίμης – Σουφλίου.

Αλήθεια, ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου της Δαδιάς, με τι κριτήρια «υιοθέτησε» τους συγκεκριμένους «μελετητές»;

Απλώς για να περιγράψουν το προφανές; Για να πουν αυτό που χρόνια τώρα ξέρουμε όλοι; Για να επιδοθούν σε φραστικές ακροβασίες και ωραιοποιήσεις, ώστε να μην πουν, τελικά, τίποτα;

Την ίδια στιγμή που οι λύκοι έχουν υπερακοντίσει τους πληθυσμούς τους, κατασπαράσσοντας σκύλους όλων των ειδών ακόμα και μέσα στις αυλές των χωριών, οι «μελετητές» μιας ΜΚΟ μας καλούν στην ουσία να… αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε να ζούμε με το φαινόμενο!

Για τους ανθρώπους που υπογράφουν την «μελέτη», τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: ρόλος και καθήκον των κυνηγών, των βοσκών και των ανθρώπων της υπαίθρου, είναι να… ταΐζουν με τα ζώα τους τον λύκο.

Έτσι, οι αλλεπάλληλες κατασπαράξεις σκύλων από λύκους, μετατρέπονται σε …. «αλληλεπιδράσεις λύκων – κυνηγετικών σκύλων», προκειμένου εξ’ αρχής να απαλυνθεί το προφανές.

Φυσικά, στον Έβρο, σε ολόκληρη την Μακεδονία και μέχρι την Στερεά Ελλάδα, σκύλοι και λύκοι δεν… «αλληλεπιδρούν». Οι σκύλοι ούτε κυνηγάνε, ούτε σκοτώνουν, ούτε τρώνε λύκους. Οι λύκοι είναι που το κάνουν αυτό, με ένταση, ημέρα και νύχτα, στην ύπαιθρο και μέσα στις γειτονιές ακόμα… και της Θεσσαλονίκης, ή της Ελευσίνας στην Αττική!

Οι «μελετητές» παραδέχονται την κατακόρυφη αύξηση των επιθέσεων, παραδέχονται ότι 8 στις 10 επιθέσεις είναι θανατηφόρες, παραδέχονται ότι τα τελευταία χρόνια οι λύκοι έχουν στραφεί και εξειδικεύονται στην κατανάλωση σκύλων, αλλά ως λύση προτείνουν στους κυνηγούς να… χρησιμοποιούν μεγαλύτερους σε μέγεθος σκύλους!

Προφανώς πιστεύουν ότι για τις αγέλες των λύκων που καταβάλλουν άνετα ελάφια, αγριόχοιρους ή αγελάδες, θα κάνει διαφορά αν ένας σκύλος έχει 15 ή 25 κιλά βάρος.

Η γελοιότητα της μελέτης ολοκληρώνεται με τους συντάκτες της να θέτουν ακαδημαϊκά ερωτήματα, τα οποίοι οι ίδιοι για ευνόητους λόγους αποφεύγουν να απαντήσουν:

– Γιατί οι λύκοι κατασπαράσσουν κατά εκατοντάδες κυνηγετικούς και άλλους σκύλους, ενώ στον Έβρο και σε όλη την γεωγραφική επικράτεια της χώρας έχουν αυξήσει κατακόρυφα τους πληθυσμούς τους, οι αγριόχοιροι και τα ζαρκάδια που αποτελούν τη φυσική λεία τους;

– Γιατί οι λύκοι δείχνουν μία τέτοια πρωτοφανή περιφρόνηση προς τους ανθρώπους, πραγματοποιώντας τις επιθέσεις τους σε αποστάσεις μερικών δεκάδων ή λίγων εκατοντάδων μέτρων από αυτούς;

– Ποιος είναι ο ανεκτός πληθυσμός και η πυκνότητα ενός είδους όπως ο λύκος στα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας, ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν και παραδοσιακές δραστηριότητες των ανθρώπων, όπως η κτηνοτροφία ή το κυνήγι;

Σε όλα αυτά οι «μελετητές» δεν απαντούν, ούτε είχαν σκοπό ποτέ να το κάνουν! Η «μελέτη» τους δεν έγινε για να υπηρετήσει την επιστήμη, αλλά ένα ιδεολογικό πρόσημο.

Και αφού έως τώρα δεν μπόρεσαν να απαγορεύσουν οι ίδιοι το κυνήγι, ας… το κάνουν οι κυνόδοντες των λύκων που έχουν φτάσει μέχρι την Ιπποκράτειο Πολιτεία και τις παρυφές της Κηφισιάς!

Ο λύκος ήταν πάντα ένας «οπορτουνιστής», ένας ευκαιριακός άρπαγας, που λειτουργεί ομαδικά…

Σήμερα υπάρχουν πολλά ζαρκάδια και άπειρα αγριογούρουνα για να τραφεί ο λύκος, αλλά αυτός προτιμά να αποικίζει τα χαμηλότερα μέρη, στις παρυφές των χωριών και των πόλεων.

Οι λύκοι δεν μετακινήθηκαν χαμηλότερα, γιατί δεν υπάρχει τροφή στα βουνά και στα ορεινά δάση…

Μετακινήθηκαν γιατί είναι έξυπνοι και ευκαιριακοί κυνηγοί, που αναζητούν ευκολότερες συνθήκες… διατροφής και σκύλους!

Η ζώνη εξάπλωσης του είδους έχει μετατοπιστεί μέχρι τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και τον Κορινθιακό Κόλπο, γι’ αυτό και κάθε χρόνο εκατοντάδες κυνηγετικοί και άλλοι σκύλοι κατασπαράσσονται ακόμα και μέσα… στις αυλές των σπιτιών των κατόχων τους.

«Μελέτες» σαν αυτές που έγιναν στον Έβρο, απλώς αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους της υπαίθρου ως χρήσιμους ηλίθιους.

Ήρθε η στιγμή που τα αρμόδια Υπουργεία και οι υπηρεσίες τους, θα πρέπει να διατυπώσουν κάτι περισσότερο από «ευχολόγια» έναντι των κυνηγών, που με οδύνη αντικρίζουν κατασπαραγμένα τα σκυλιά τους…