Τα περισσότερα εμφανή σημάδια της γήρανσης του δέρματος είναι αποτέλεσμα της σωρευτικής καθημερινής έκθεσής μας στον ήλιο, αναφέρει ο Δερμ...
Τα περισσότερα εμφανή σημάδια της γήρανσης του δέρματος είναι αποτέλεσμα της σωρευτικής καθημερινής έκθεσής μας στον ήλιο, αναφέρει ο Δερματολόγος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Στέλιος Αγγελίδης.
Χρειάζονται από 10 μέχρι και 40 χρόνια για να γίνει εμφανής η ζημιά. Η φωτογήρανση έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της αλλαγής του τρόπου ζωής μας.
Πριν το 1920 ήταν περίεργο, άτομα της μεσαίας και της ανώτερης τάξης να θέλουν μαυρισμένο δέρμα, γιατί μόνο οι εργάτες ήταν μαυρισμένοι από τον ήλιο. Αργότερα, εμφανίστηκε η μόδα του απόλυτα λευκού ρούχου, που αναδεικνύεται με ένα μπρούντζινο μαύρισμα.
Εκείνη την εποχή, το μαύρισμα σήμαινε ότι το άτομο είχε την οικονομική δυνατότητα να ξεκουράζεται στον ήλιο, ενώ οι εργάτες δούλευαν μέσα στα εργοστάσια. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, το οποίο συνήθως σημαίνει περισσότερη ώρα έξω στον ήλιο. Επιπλέον, ζουν περισσότερο και κατά προτίμηση σε ζεστά μέρη, όπου η ηλιακή καταστροφή είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Η φωτογήρανση ξεκινάει από την εφηβεία, αρχίζει να διαφαίνεται κλινικά στη δεκαετία των 20 και ξεκάθαρα διαπιστώνεται στη δεκαετία των 30.
Γενικά, στα τέλη της δεκαετίας των 20 και στις αρχές της δεκαετίας των 30 τα πρώτα σημάδια της φωτογήρανσης (ελαφριά καταστροφή) κάνουν την εμφάνισή τους. Η UVB μας διαπερνά όλο το χρόνο και αποδεσμεύει μεγάλη ενέργεια. Η έκθεση στη UVB προκαλεί έγκαυμα και μελάγχρωση. Η UVA, αποδεσμεύει χαμηλότερη ενέργεια στο δέρμα (λόγω μεγαλύτερου μήκους κύματος), αλλά το διαπερνά πιο βαθιά, φτάνοντας μέχρι το υποδόριο λίπος. Προκαλεί μελάγχρωση χωρίς ερύθημα αλλά είναι υπεύθυνη μακροχρόνιων καταστροφικών επιδράσεων στο δέρμα. Οι φωτoκαταστρoφικές δράσεις της ηλιακής ακτινοβολίας στο δέρμα επηρεάζονται από: την ένταση, τη διάρκεια και τη συχνότητα της έκθεσης στον ήλιο
Τα σημάδια της φωτογήρανσης στο δέρμα:
Τραχύτητα: Το δέρμα γίνεται ξηρό και τραχύ λόγω της καταστροφής του υδρολιπιδικού φιλμ και της πάχυνσης της κεράτινης στιβάδας της επιδερμίδας.
Ρυτίδες: Δημιουργούνται λόγω της απώλειας κολλαγόνου και ελαστίνης στο χόριο και αυξάνονται με την αφυδάτωση του δέρματος.
Χαλάρωση: Αυτό συμβαίνει καθώς το δέρμα δεν έχει επαρκή ελαστικότητα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της βαρύτητας και έτσι χαλαρώνει.
Ωχρό δέρμα: Τα αιμοφόρα αγγεία του δέρματος καταστρέφονται και μειώνονται. Σ’ αυτό οφείλεται η ελαφρά κίτρινη απόχρωση του δέρματος. Στην πραγματικότητα το δέρμα παρουσιάζει ανεπάρκεια σε αιμοφόρα αγγεία.
Δυσχρωμίες: Εμφανίζονται ως εντονότερος χρωματισμός του δέρματος σε κάποιες περιοχές και ως καταστροφή των χρωστικών κυττάρων σε περιοχές που το δέρμα είναι συνήθως πιο ανοιχτό.
Ηλιακοί φαγεσώρες: Σε περιπτώσεις χρόνιας σοβαρής ηλιακής καταστροφής, τα μεγάλα «μαύρα στίγματα» (φαγέσωρες) εμφανίζονται στις πιο λιπαρές περιοχές του προσώπου, όπως η μύτη και το μέτωπο.
Ηλιακή (ακτινική) Υπερκεράτωση: Τα ηλιακά σημάδια (ή η υπερκεράτωση) τελικά προκαλούνται από την καταστροφή του DNA των κυττάρων που έχουν δεχθεί ακτινοβολία και τα οποία τότε αναπτύσσονται ως υπερκεράτωση ή ως καρκίνος του δέρματος.
Ελάστωση (elastosis): Γνωστή επίσης ως «δέρμα χήνας» ή «λαιμός γαλοπούλας», παρατηρείται στον λαιμό και στην περιοχή του θώρακα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι ελαστικές ίνες σπάνε εξαιτίας της έκθεσης στις ακτίνες UV.
Δεν υπάρχουν σχόλια