Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί Ἐπιμορφώσεως τοῦ Ἐ...
Ἡ
Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, κατόπιν εἰσηγήσεως τῆς
Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως καί Ἐπιμορφώσεως τοῦ
Ἐφημεριακοῦ Κλήρου, ἐξαπέστειλε την ὑπ᾿ ἀριθ. 3038 Ἐγκύκλιό Της πρός τον
Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό Λαό, ἡ ὁποία μέ φροντίδα τῶν κατά τόπους
Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν θά ἀναγνωσθεῖ στούς Ἱερούς Ναούς τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί θά γνωστοποιηθεῖ εὑρύτερα καί μέ κάθε ἄλλο
πρόσφορο μέσο καί τρόπο.
Τό περιεχόμενο τῆς Ἐγκυκλίου εἶναι τό ἑξῆς:
«Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εὑρισκόμεθα στό μέσο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Γ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ὀνομάζεται «Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως» καί ἡ Ἐκκλησία μας, πρός πνευματική ἐνίσχυση τῶν πιστῶν στό νοητό ταξίδι μας στό «μέγα πέλαγος» τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας, προβάλλει πρός προσκύνηση στό κέντρο τοῦ ναοῦ τόν Τίμιο Σταυρό. Ἐπεξηγεῖ τό συναξάρι τῆς ἡμέρας σχετικά: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, τήν προσκύνησιν ἑορτάζομεν τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ». Ἐπειδή κατά τήν διάρκεια τῆς νηστείας τῶν σαράντα ἡμερῶν ἀγωνιζόμαστε νά «σταυρωθοῦμε» καί ἐμεῖς, νά «νεκρωθοῦμε» ἀπό τά πάθη, ἔχοντας τήν πίκρα τῆς ἀκηδίας καί τῆς πτώσης, γι’ αὐτό ὑψώνεται ὁ τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, γιά ἀναψυχή, ὑποστήριξη καί παρηγορία ὅλων μας, θυμίζοντάς μας τά πάθη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή σηματοδοτεῖ τόν ἀγῶνα γιά «σταύρωση» τοῦ ἑαυτοῦ μας, τήν ἐμπειρία πού ἀποκομίζουμε ἀπό τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀκούγεται στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8, 35). Ἀλλά δέν μποροῦμε νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας καί νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, ἄν δέν ἀτενίζουμε τόν Σταυρό πού Ἐκεῖνος σήκωσε γιά νά μᾶς σώσει. Ὁ δικός Του Σταυρός, ὄχι ὁ δικός μας, εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μᾶς σώζει. Ὁ δικός Του Σταυρός εἶναι ἐκεῖνος πού δίνει νόημα καί δύναμη στούς δικούς μας σταυρούς.
Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι τό ἱερώτερο ἀπ’ ὅλα τά χριστιανικά σύμβολα. Γι’ αὐτό καί εἶναι τό καύχημά μας. «Ἐμοί δέ», γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς χριστιανούς τῆς Γαλατίας, «μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14). Ὁ Σταυρός συμβολίζει καί ἐκφράζει καί τήν ζωή τοῦ χριστιανοῦ. Πιστεύουμε στόν Ἰησοῦ Χριστό καί Τόν ἀκολουθοῦμε ἐλεύθερα. Ὅμως, ἡ πίστη μας αὐτή καί ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου συνεπάγεται καί τήν ἄρση τοῦ σταυροῦ τῆς κατά Χριστόν ζωῆς.
Παράλληλα ὅμως μέ τήν προβολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐνώπιον τῶν πιστῶν κατά τήν σημερινή Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει θεσπίσει νά τιμᾶ καί νά προβάλλει τίς Ἱερατικές Κλήσεις, τό κάλεσμα δηλαδή πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἀπευθύνει σέ νέους ἀνθρώπους, προκειμένου νά ἀκολουθήσουν τόν δύσκολο δρόμο τῆς ἀφιέρωσης στόν Θεό καί τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας. Καί μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά ἀναλογιστοῦμε τήν στάση μας ἀπέναντι στήν Ἱερωσύνη καί τούς Ἱερεῖς μας, ἀλλά καί ἀπέναντι στούς νέους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι νιώθουν τήν κλήση τῆς Ἱερωσύνης.
«Λαμπρόν τό τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμά τε καί ἔνδυμα»[1] μᾶς διδάσκει ἡ Φιλοκαλία. «Θεία καί σεβάσμιος»[2] ἡ Ἱερωσύνη καί ἡ χάρις αὐτῆς ὑπερκόσμιος[3]. Ὁ εὐσεβής Ἱερεύς «δεκτός εἶναι μεσίτης Θεοῦ καί ἀνθρώπων ὥσπερ ἰσάγγελος»[4] καί ἱερουργεῖ τήν Θεία Λειτουργία «ἥν καί ἄγγελοι σέβονται»[5]. Καί ὁ πιστός ὀρθόδοξος Χριστιανός ἀγαπᾶ τούς Ἱερεῖς, ὅπως ἡ πατερική φωνή λέγει: «ὅς ἀγαπᾷ τόν Κύριον [...] τούς ἱερεῖς ἀπό ψυχῆς στέργει, τιμᾷ, δοξάζει»[6], καθώς «ὁ δεχόμενος αὐτούς δέχεται τόν Δεσπότην»[7]. Ὁ πιστός ὀρθόδοξος Χριστιανός σέβεται καί τιμᾶ τούς Ἱερεῖς, διότι ὁ εὐσεβής Ἱερεύς διαλέγεται μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν «ὡς φίλος πρός φίλον»[8]. Ὁ Ἱερεύς εἶναι κατά τόν Ἅγιο Συμεών Θεσσαλονίκης τύπος τοῦ Χριστοῦ[9] καί ἡ τάξις τῶν Ἱερέων «φωτιστική φωταγωγός»[10].
Ὅπως σέ κάθε ἐποχή, ἔτσι καί στήν ἐποχή μας, ὑπάρχουν νέοι καταξιωμένοι καί μέ σπουδές, μέ ἦθος καί ἀρετή, οἱ ὁποῖοι νιώθουν τήν φλόγα τῆς κλήσεως τοῦ Θεοῦ γιά τήν Ἱερωσύνη. Οἱ καλοί καί πιστοί γονεῖς αὐτῶν τῶν παιδιῶν ὅταν διαπιστώσουν ὅτι ἔχουν αὐτό τό θεῖο δῶρο τῆς ἱερατικῆς κλήσεως, ὀφείλουν νά παιδαγωγοῦν τά παιδιά «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου»[11], ὥστε νά αὐξηθεῖ ὁ ἔνθεος αὐτός ζῆλος. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τούς προτρέπει νά φροντίζουν, ὥστε τά παιδιά τους νά ἀποκτοῦν εὐσέβεια, ἀρετή καί πλοῦτο ψυχῆς. «Νά τούς μάθετε τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τή δικαιοσύνη, τή σωφροσύνη, τήν ἀνδρεία τῆς ψυχῆς»[12] διδάσκει. Καλεῖ τούς πιστούς γονεῖς νά ἀναλογιστοῦν πόση εἶναι ἡ δύναμις τῶν ἱερέων! Νά βάλουν μέ τόν νοῦ τους τίς πολλές εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πού γίνονται μέ τά Ἱερά Μυστήρια καί τίς εὐχές τῶν Ἱερέων: «Σκόπει, ὅση τῶν ἱερέων ἡ δύναμις, ἐννόησον τό βάπτισμα, τῶν ἁμαρτιῶν τήν ἄφεσιν, τήν υἱοθεσίαν, τά μυστήρια, τά μύρια ἀγαθά, ἅ διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τούτων σοί παραγίγνεται καί διά τῆς ἐπικλήσεως τῆς ὑπό τούτων γινομένης»[13]. Καί δηλώνει μέ βεβαιότητα, καθώς ἑρμηνεύει τήν Β΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι ὁ Ἱερεύς «Ἄγγελος Κυρίου ἐστί».
Σέ ἕναν κόσμο ὅπου τά πάντα ἀνατρέπονται γοργά, σέ μία ἐποχή πού ἀμφισβητεῖ τίς παραδεδομένες ἀξίες, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»[14], δέν παύει νά καλεῖ ὅλον τόν κόσμο κοντά του καί δέν σταματᾶ νά ἀναζητεῖ τούς λίγους ἐκείνους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά θελήσουν νά σηκώσουν τό βάρος τῆς Ἱερωσύνης. Ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θά θελήσουν νά γίνουν ἐργάτες, πού θά οἰκοδομήσουν ψυχές, θά τίς ἀκούσουν, θά τίς ξεκουράσουν, θά τίς ὁδηγήσουν στήν χαρά τῆς σωτηρίας. Καί δέν κουράζεται ὁ Κύριός μας νά μᾶς παροτρύνει νά προσευχόμαστε γιά τούς Ἱερεῖς καί νά καλλιεργοῦμε τά παιδιά μας μέ τήν εὐσέβεια, ὥστε, ἄν λάβουν τήν ὑψηλή κλήση τῆς Ἱερωσύνης ἀπό τόν Θεό, νά γίνουν ἄξιοι λειτουργοί τῶν μυστηρίων Του.
Ἐκεῖνοι τούς ὁποίους ὁ Θεός ἐκλέγει καί καλεῖ νά ὑπουργήσουν τήν δική Του ἱερατεία, βρίσκονται ἀνάμεσά μας. Ἡ προσωπική τους κλίση ἔχει ἤδη ἀρχίσει νά διαφαίνεται. Εἶναι τά παιδιά σας πού πλησιάζουν τά ἱερά ἀναλόγια, διακονοῦν στό Ἱερό Βῆμα, κρατοῦν τίς λαμπάδες, τά θυμιατήρια καί τά ἱερά μας σύμβολα καί χαίρεται ἡ ψυχή τους. Χαρεῖτε τα, ἐνθαρρύνετέ τα. Ἐπαινέστε τα, πεῖτε ἕναν καλό λόγο στούς γονεῖς τους. Μήν τά ἀπαξιώνετε καί μήν τά ἀπογοητεύετε. Μήν μπαίνετε ἐμπόδιο μπροστά στόν Κύριο, τήν ὥρα πού ἔχει βγεῖ νά καλέσει ἐργάτες στόν ἀμπελῶνα Του. Ἀναλογιστεῖτε ὅτι τά σημερινά παιδιά ἀποφασίζουν νά γίνουν Ἱερεῖς σέ μία ἀφιλόξενη καί ἀδιάφορη γι’ αὐτά ἐποχή. Τήν ὥρα πού οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, τεχνοκράτες καί οἰκονομικοί σωτῆρες τῆς κοινωνίας, περιφρονοῦν τούς Ἱερεῖς σάν μή παραγωγικούς, ἐσεῖς ἐνθαρρύνετε τούς νέους αὐτούς πού ἐμπιστεύονται τήν ζωή τους, τό εἶναι τους, στήν πρόνοια καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά προσφέρουν στήν Ἐκκλησία καί στόν λαό ἔργο λειτουργικό, ποιμαντικό, διδακτικό. Χωρίς νά ὑπολογίζουν τό ἄμισθον πολλῶν ἐκ τῶν συγχρόνων ἐργατῶν τῆς Ἱερωσύνης, προετοιμάζονται, σπουδάζουν, κοπιάζουν, ἐργάζονται γι’ αὐτήν τήν διακονία. Ὑποδεχθεῖτε τους στά ἱερά θυσιαστήρια, στόν ἄμβωνα, στά σπίτια σας, μέσα στήν γεμάτη ἀπό πίστη στόν Χριστό καρδιά σας, μέ ἀγάπη, μέ χαρά, μέ ἀγαλλίαση.
Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,
Σᾶς προτρέπουμε πατρικά· ἐλᾶτε νά ἐνθαρρύνουμε καί νά στηρίξουμε τούς νέους πού μέ ἱερό ἐνθουσιασμό εἰσέρχονται στό ἱερό Θυσιαστήριο καί σᾶς παρακαλοῦμε θερμῶς νά προσεύχεσθε ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς τῆς πίστεώς μας, ὁ Λυτρωτής καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός, νά δίδει ἀξίους Ἱερεῖς στήν Ἐκκλησία Του.
Καλό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!
Μετ’ εὐχῶν πατρικῶν καί ἀγάπης
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας
† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας
† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος»
Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
[1] Ὁσίου Θεογνώστου, Περί Ἱερωσύνης, κεφ. νστ’, Φ.Τ.Ι.Ν.
[2] Αὐτόθι, κεφ. να΄.
[3] Αὐτόθι.
[4] Αὐτόθι, κεφ. ιδ΄.
[5] Αὐτόθι.
[6] Ὁσίου Μελετίου Γαλησιώτου, Ἀλφαβηταλφάβητος (μνημ. ἔκδοσις), ροβ’, Περί τῶν ἱερέων, σελ. 475.
[7] Αὐτόθι.
[8] Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Κεφάλαια πρακτικά καί θεολογικά, κεφ. ρνβ΄, Φ.Τ.Ι.Ν.
[9] Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης, κεφ. σοδ’, PG 155, 501-504.
[10] Ὁσίου Μελετίου Γαλησιώτου, Ἀλφαβηταλφάβητος (μνημ. ἔκδοσις), ρκδ’, Περί τῆς τάξεως τῶν μοναχῶν…, σελ. 383 384.
[11] Ἐφεσ. στ΄ 4.
[12] Θέματα Ζωῆς, Κείμενα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἱ. Μονή Παρακλήτου Ὠρωποῦ, τόμ. Α’.
[13] Βλ. εἰς http://www.ecclesia.gr/greek/news/ieratikes/pateres.html
[14] Ἑβρ. 13, 8.
«Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Εὑρισκόμεθα στό μέσο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Γ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ὀνομάζεται «Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως» καί ἡ Ἐκκλησία μας, πρός πνευματική ἐνίσχυση τῶν πιστῶν στό νοητό ταξίδι μας στό «μέγα πέλαγος» τῆς τεσσαρακονθήμερης νηστείας, προβάλλει πρός προσκύνηση στό κέντρο τοῦ ναοῦ τόν Τίμιο Σταυρό. Ἐπεξηγεῖ τό συναξάρι τῆς ἡμέρας σχετικά: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, τήν προσκύνησιν ἑορτάζομεν τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ». Ἐπειδή κατά τήν διάρκεια τῆς νηστείας τῶν σαράντα ἡμερῶν ἀγωνιζόμαστε νά «σταυρωθοῦμε» καί ἐμεῖς, νά «νεκρωθοῦμε» ἀπό τά πάθη, ἔχοντας τήν πίκρα τῆς ἀκηδίας καί τῆς πτώσης, γι’ αὐτό ὑψώνεται ὁ τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, γιά ἀναψυχή, ὑποστήριξη καί παρηγορία ὅλων μας, θυμίζοντάς μας τά πάθη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή σηματοδοτεῖ τόν ἀγῶνα γιά «σταύρωση» τοῦ ἑαυτοῦ μας, τήν ἐμπειρία πού ἀποκομίζουμε ἀπό τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀκούγεται στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8, 35). Ἀλλά δέν μποροῦμε νά σηκώσουμε τόν σταυρό μας καί νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, ἄν δέν ἀτενίζουμε τόν Σταυρό πού Ἐκεῖνος σήκωσε γιά νά μᾶς σώσει. Ὁ δικός Του Σταυρός, ὄχι ὁ δικός μας, εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος μᾶς σώζει. Ὁ δικός Του Σταυρός εἶναι ἐκεῖνος πού δίνει νόημα καί δύναμη στούς δικούς μας σταυρούς.
Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι τό ἱερώτερο ἀπ’ ὅλα τά χριστιανικά σύμβολα. Γι’ αὐτό καί εἶναι τό καύχημά μας. «Ἐμοί δέ», γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρός τούς χριστιανούς τῆς Γαλατίας, «μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 6, 14). Ὁ Σταυρός συμβολίζει καί ἐκφράζει καί τήν ζωή τοῦ χριστιανοῦ. Πιστεύουμε στόν Ἰησοῦ Χριστό καί Τόν ἀκολουθοῦμε ἐλεύθερα. Ὅμως, ἡ πίστη μας αὐτή καί ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου συνεπάγεται καί τήν ἄρση τοῦ σταυροῦ τῆς κατά Χριστόν ζωῆς.
Παράλληλα ὅμως μέ τήν προβολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐνώπιον τῶν πιστῶν κατά τήν σημερινή Κυριακή, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει θεσπίσει νά τιμᾶ καί νά προβάλλει τίς Ἱερατικές Κλήσεις, τό κάλεσμα δηλαδή πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἀπευθύνει σέ νέους ἀνθρώπους, προκειμένου νά ἀκολουθήσουν τόν δύσκολο δρόμο τῆς ἀφιέρωσης στόν Θεό καί τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας. Καί μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά ἀναλογιστοῦμε τήν στάση μας ἀπέναντι στήν Ἱερωσύνη καί τούς Ἱερεῖς μας, ἀλλά καί ἀπέναντι στούς νέους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι νιώθουν τήν κλήση τῆς Ἱερωσύνης.
«Λαμπρόν τό τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμά τε καί ἔνδυμα»[1] μᾶς διδάσκει ἡ Φιλοκαλία. «Θεία καί σεβάσμιος»[2] ἡ Ἱερωσύνη καί ἡ χάρις αὐτῆς ὑπερκόσμιος[3]. Ὁ εὐσεβής Ἱερεύς «δεκτός εἶναι μεσίτης Θεοῦ καί ἀνθρώπων ὥσπερ ἰσάγγελος»[4] καί ἱερουργεῖ τήν Θεία Λειτουργία «ἥν καί ἄγγελοι σέβονται»[5]. Καί ὁ πιστός ὀρθόδοξος Χριστιανός ἀγαπᾶ τούς Ἱερεῖς, ὅπως ἡ πατερική φωνή λέγει: «ὅς ἀγαπᾷ τόν Κύριον [...] τούς ἱερεῖς ἀπό ψυχῆς στέργει, τιμᾷ, δοξάζει»[6], καθώς «ὁ δεχόμενος αὐτούς δέχεται τόν Δεσπότην»[7]. Ὁ πιστός ὀρθόδοξος Χριστιανός σέβεται καί τιμᾶ τούς Ἱερεῖς, διότι ὁ εὐσεβής Ἱερεύς διαλέγεται μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν «ὡς φίλος πρός φίλον»[8]. Ὁ Ἱερεύς εἶναι κατά τόν Ἅγιο Συμεών Θεσσαλονίκης τύπος τοῦ Χριστοῦ[9] καί ἡ τάξις τῶν Ἱερέων «φωτιστική φωταγωγός»[10].
Ὅπως σέ κάθε ἐποχή, ἔτσι καί στήν ἐποχή μας, ὑπάρχουν νέοι καταξιωμένοι καί μέ σπουδές, μέ ἦθος καί ἀρετή, οἱ ὁποῖοι νιώθουν τήν φλόγα τῆς κλήσεως τοῦ Θεοῦ γιά τήν Ἱερωσύνη. Οἱ καλοί καί πιστοί γονεῖς αὐτῶν τῶν παιδιῶν ὅταν διαπιστώσουν ὅτι ἔχουν αὐτό τό θεῖο δῶρο τῆς ἱερατικῆς κλήσεως, ὀφείλουν νά παιδαγωγοῦν τά παιδιά «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου»[11], ὥστε νά αὐξηθεῖ ὁ ἔνθεος αὐτός ζῆλος. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τούς προτρέπει νά φροντίζουν, ὥστε τά παιδιά τους νά ἀποκτοῦν εὐσέβεια, ἀρετή καί πλοῦτο ψυχῆς. «Νά τούς μάθετε τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τή δικαιοσύνη, τή σωφροσύνη, τήν ἀνδρεία τῆς ψυχῆς»[12] διδάσκει. Καλεῖ τούς πιστούς γονεῖς νά ἀναλογιστοῦν πόση εἶναι ἡ δύναμις τῶν ἱερέων! Νά βάλουν μέ τόν νοῦ τους τίς πολλές εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πού γίνονται μέ τά Ἱερά Μυστήρια καί τίς εὐχές τῶν Ἱερέων: «Σκόπει, ὅση τῶν ἱερέων ἡ δύναμις, ἐννόησον τό βάπτισμα, τῶν ἁμαρτιῶν τήν ἄφεσιν, τήν υἱοθεσίαν, τά μυστήρια, τά μύρια ἀγαθά, ἅ διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τούτων σοί παραγίγνεται καί διά τῆς ἐπικλήσεως τῆς ὑπό τούτων γινομένης»[13]. Καί δηλώνει μέ βεβαιότητα, καθώς ἑρμηνεύει τήν Β΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι ὁ Ἱερεύς «Ἄγγελος Κυρίου ἐστί».
Σέ ἕναν κόσμο ὅπου τά πάντα ἀνατρέπονται γοργά, σέ μία ἐποχή πού ἀμφισβητεῖ τίς παραδεδομένες ἀξίες, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»[14], δέν παύει νά καλεῖ ὅλον τόν κόσμο κοντά του καί δέν σταματᾶ νά ἀναζητεῖ τούς λίγους ἐκείνους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά θελήσουν νά σηκώσουν τό βάρος τῆς Ἱερωσύνης. Ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θά θελήσουν νά γίνουν ἐργάτες, πού θά οἰκοδομήσουν ψυχές, θά τίς ἀκούσουν, θά τίς ξεκουράσουν, θά τίς ὁδηγήσουν στήν χαρά τῆς σωτηρίας. Καί δέν κουράζεται ὁ Κύριός μας νά μᾶς παροτρύνει νά προσευχόμαστε γιά τούς Ἱερεῖς καί νά καλλιεργοῦμε τά παιδιά μας μέ τήν εὐσέβεια, ὥστε, ἄν λάβουν τήν ὑψηλή κλήση τῆς Ἱερωσύνης ἀπό τόν Θεό, νά γίνουν ἄξιοι λειτουργοί τῶν μυστηρίων Του.
Ἐκεῖνοι τούς ὁποίους ὁ Θεός ἐκλέγει καί καλεῖ νά ὑπουργήσουν τήν δική Του ἱερατεία, βρίσκονται ἀνάμεσά μας. Ἡ προσωπική τους κλίση ἔχει ἤδη ἀρχίσει νά διαφαίνεται. Εἶναι τά παιδιά σας πού πλησιάζουν τά ἱερά ἀναλόγια, διακονοῦν στό Ἱερό Βῆμα, κρατοῦν τίς λαμπάδες, τά θυμιατήρια καί τά ἱερά μας σύμβολα καί χαίρεται ἡ ψυχή τους. Χαρεῖτε τα, ἐνθαρρύνετέ τα. Ἐπαινέστε τα, πεῖτε ἕναν καλό λόγο στούς γονεῖς τους. Μήν τά ἀπαξιώνετε καί μήν τά ἀπογοητεύετε. Μήν μπαίνετε ἐμπόδιο μπροστά στόν Κύριο, τήν ὥρα πού ἔχει βγεῖ νά καλέσει ἐργάτες στόν ἀμπελῶνα Του. Ἀναλογιστεῖτε ὅτι τά σημερινά παιδιά ἀποφασίζουν νά γίνουν Ἱερεῖς σέ μία ἀφιλόξενη καί ἀδιάφορη γι’ αὐτά ἐποχή. Τήν ὥρα πού οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, τεχνοκράτες καί οἰκονομικοί σωτῆρες τῆς κοινωνίας, περιφρονοῦν τούς Ἱερεῖς σάν μή παραγωγικούς, ἐσεῖς ἐνθαρρύνετε τούς νέους αὐτούς πού ἐμπιστεύονται τήν ζωή τους, τό εἶναι τους, στήν πρόνοια καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιά νά προσφέρουν στήν Ἐκκλησία καί στόν λαό ἔργο λειτουργικό, ποιμαντικό, διδακτικό. Χωρίς νά ὑπολογίζουν τό ἄμισθον πολλῶν ἐκ τῶν συγχρόνων ἐργατῶν τῆς Ἱερωσύνης, προετοιμάζονται, σπουδάζουν, κοπιάζουν, ἐργάζονται γι’ αὐτήν τήν διακονία. Ὑποδεχθεῖτε τους στά ἱερά θυσιαστήρια, στόν ἄμβωνα, στά σπίτια σας, μέσα στήν γεμάτη ἀπό πίστη στόν Χριστό καρδιά σας, μέ ἀγάπη, μέ χαρά, μέ ἀγαλλίαση.
Ἀγαπητοί μας ἀδελφοί,
Σᾶς προτρέπουμε πατρικά· ἐλᾶτε νά ἐνθαρρύνουμε καί νά στηρίξουμε τούς νέους πού μέ ἱερό ἐνθουσιασμό εἰσέρχονται στό ἱερό Θυσιαστήριο καί σᾶς παρακαλοῦμε θερμῶς νά προσεύχεσθε ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς τῆς πίστεώς μας, ὁ Λυτρωτής καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός, νά δίδει ἀξίους Ἱερεῖς στήν Ἐκκλησία Του.
Καλό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς!
Μετ’ εὐχῶν πατρικῶν καί ἀγάπης
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Μυτιλήνης, Ἐρεσσοῦ καί Πλωμαρίου Ἰάκωβος
† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός
† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας
† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων
† Ὁ Ἄρτης Καλλίνικος
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας
† Ὁ Ζακύνθου Διονύσιος
† Ὁ Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος
† Ὁ Νέας Ἰωνίας, Φιλαδελφείας, Ἡρακλείου καί Χαλκηδόνος Γαβριήλ
† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης Ἀντώνιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος»
Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
[1] Ὁσίου Θεογνώστου, Περί Ἱερωσύνης, κεφ. νστ’, Φ.Τ.Ι.Ν.
[2] Αὐτόθι, κεφ. να΄.
[3] Αὐτόθι.
[4] Αὐτόθι, κεφ. ιδ΄.
[5] Αὐτόθι.
[6] Ὁσίου Μελετίου Γαλησιώτου, Ἀλφαβηταλφάβητος (μνημ. ἔκδοσις), ροβ’, Περί τῶν ἱερέων, σελ. 475.
[7] Αὐτόθι.
[8] Ἁγίου Συμεών Νέου Θεολόγου, Κεφάλαια πρακτικά καί θεολογικά, κεφ. ρνβ΄, Φ.Τ.Ι.Ν.
[9] Ἁγίου Συμεών Θεσσαλονίκης, κεφ. σοδ’, PG 155, 501-504.
[10] Ὁσίου Μελετίου Γαλησιώτου, Ἀλφαβηταλφάβητος (μνημ. ἔκδοσις), ρκδ’, Περί τῆς τάξεως τῶν μοναχῶν…, σελ. 383 384.
[11] Ἐφεσ. στ΄ 4.
[12] Θέματα Ζωῆς, Κείμενα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἱ. Μονή Παρακλήτου Ὠρωποῦ, τόμ. Α’.
[13] Βλ. εἰς http://www.ecclesia.gr/greek/news/ieratikes/pateres.html
[14] Ἑβρ. 13, 8.
Δεν υπάρχουν σχόλια