ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
Μια αγκαλιά χωρίς συνέχεια
μια αγκαλιά αμετάβλητη
κίνηση μεταβλητή
Εισπνέοντας του άλλου
το μοναδικό του είναι
το άρωμα του το καθοριστικό
με όλα του τα κύτταρα τα αιθερικά
Σε μια στιγμή
στον χρόνο τον απρόβλεπτο
να συγχρονίζεσαι
με τη δική του
να τρέχεις
πάνω στου φωτός του
τις αστρικές ιχνοδεσμίδες
με του γαλαξία την ταχύτητα την παραπλανητική
εγκάρσια στο ηλιακό το σύστημα
δεμένος στων εγκεφάλων τις επισυνάψεις
Βιοχημικές εκκρίσεις
ορμόνες στης περιχαρακωμένης σιωπής το σχήμα
να συμβάλλουν
σε μιας ένωσης μετέωρης των δύο
Περιγράμματα όντων ξεχωριστών
αυτοπροσδιορισμοί να γίνονται
δίαυλος τα χέρια
όσμωση των ουσιών
να περικλείουν το υπάρχω
Μια αγκαλιά
συγκοινωνούν αποστακτήριο ψυχής
συγχρονισμένη αναπνοή
στη διαιώνιση της ύπαρξης
Ποίημα της Αθηνάς Μελή η οποία ζει και εργάζεται στο εξωτερικό.
Στέλιος Αρσενίου
Δεν υπάρχουν σχόλια