Απόγευμα Παρασκευής 30/10/2020.
Απόγευμα Παρασκευής 30/10/2020.Πολλές πιθανές εκδοχές.
* Ένα καλό Παρασκευοσαββατοκύριακο.
* Προετοιμασίες τελευταίας στιγμής
για το Σαββατιανό παζάρι.
* Απόδραση σε κοντινό προορισμό.
* Χαλάρωση με καλή παρέα στο εξοχικό.
* Οικογενειακές στιγμές.
.....................................................
Όλα αυτά σε συνάρτηση με τον Κορωνοϊό.
Αμ πως, πετιέται ο Κώστας Χατζηχρήστος.
Γυρνάω να τον ρωτήσω γιατί ;
Δεν προλαβαίνω.
Ορθώνεται ο Εγκέλαδος.
Αμείλικτος, φθονερός, μισητός, απάνθρωπος.
Προ πάντων σαρκοβόρος.
Ένθεν κακείθεν μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας.
Ένθεν νεκροί, τραυματίες, συντρίμμια στη Σάμο.
Εκείθεν νεκροί, τραυματίες, συντρίμμια στη Σμύρνη.
Σημάδεψε καλά ο αχαρακτήριστος.
Σημάδεψε καλά, σκορπίζοντας θάνατο, όλεθρο, απόγνωση.
Το τρίπτυχο που απεργάζεται την ανθρώπινη ευτυχία.
Σε φθινοπωριάτικο σκηνικό
οι πρωταγωνιστές της φρίκης αποδύονται
στον αγώνα να ανασύρουν μέσα από τα χαλάσματα
ζωές, εγκλωβισμένους, πτώματα.
Συνεργεία διάσωσης, ερυθροσταυρίτες, πρώτες βοήθειες,
ασθενοφόρα, ΕΜΑΚ, Πυροσβέστες, Αστυνομικοί, Στρατιώτες,
γονείς, συγγενείς, γείτονες ψάχνουν απεγνωσμένα.
Τα χέρια γίνονται εργαλεία εξόρυξης.
Τα στόματα ερμητικά κλειστά.
Ιδρώτας με λάσπη από τον κονιορτό.
Είναι και οι μετασεισμοί.
Σείεται κάθε τόσο η Γη.
Είναι και τα παλιρροϊκά κύματα.
Τσουνάμι τα βάφτισαν.
Αποτελειώνουν την καταστροφή
από τη μεριά της θάλασσας.
Ο Χασάν, ο Διαμαντής, η Φατμέ, η Δήμητρα,
ο Φεράτ, ο Πέτρος, η Ζεϊνέπ, η Φωτεινή...
ανασκουμπωμένοι, καταϊδρωμένοι.
Φωνές απόγνωσης, κραυγές απέλπιδες.
Μικρά παιδιά, μεγάλα παιδιά με βουρκωμένα μάτια
σε μια ατέλειωτη αναζήτηση.
Θεέ μου γιατί ;
Το πλήγμα απροσδιόριστο, απερίγραπτο.
Πως μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων
άλλαξαν όλα τόσο δραματικά ;
Ο Χασάν, ο Διαμαντής, η Φατμέ, η Δήμητρα,
ο Φεράτ, ο Πέτρος, η Ζεϊνέπ, η Φωτεινή....
Κάποιοι στη Σμύρνη, κάποιες στη Σάμο.
Ίδιος ο πόνος, η απόγνωση, οι κραυγές,
το χειροκρότημα στην ανάσυρση των επιζώντων.
Σείεται κάθε τόσο η Γη.
Μετασεισμοί... και μετασεισμοί... και μετασεισμοί....
Φονικός χορός, ο χορός του Εγκέλαδου.
Τούρκοι και Έλληνες ΄΄ γεύονται ΄΄
πολύ πικρές γεύσεις.
Πικρές σαν δηλητήριο.
Εσείς Χριστό, εμείς Αλλάχ,
όμως κι οι δυό μας αχ και βαχ.
Στη Σμύρνη οι νεκροί, οι ζημιές
είναι απείρως μεγαλύτερες.
Ξεμπλέκοντας ίσως νωρίτερα οι Σαμιώτες,
θα πάνε στη Σμύρνη.
Το ίδιο θα πράξουν οι Σμυρνιοί.
Οι ηγέτες των δύο χωρών,
οι αξιωματούχοι, λένε να πάνε
τούτη την ώρα στη ευχή οι έριδες.
Ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει σημαία.
Ο Χασάν, ο Διαμαντής, η Φατμέ, η Δήμητρα,
ο Φεράτ, ο Πέτρος, η Ζεϊνέπ, η Φωτεινή...
Κάποιοι στη Σμύρνη, κάποιες στη Σάμο.
Ίδιος ο πόνος, η απόγνωση, οι κραυγές,
το χειροκρότημα στην ανάσυρση των επιζώντων.
Από τα ερείπια θα φτιάξουν ξανά ένα σπιτάκι.
Όπως το τραγούδησε ο Κώστας Χατζής.
ΓΙα τα παιδιά, τα εγγόνια, τα όνειρα, τη ζωή.
Οι μεν θα συνδράμουν τους δε.
Τι να χωρίσουν ;
Τη φρίκη, την απόγνωση, τις κραυγές ;
Κουράγιο συνάνθρωποι, κουράγιο συνάνθρωποι.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια