Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, από την πρώτη κιόλας μέρα που έκλεισαν τα σχολεία, πάρα τα εμπόδια, τις δυσκολίες, την ανετοιμότητα του Υπουργ...
Χιλιάδες εκπαιδευτικοί, από την πρώτη κιόλας μέρα που έκλεισαν τα σχολεία, πάρα τα εμπόδια, τις δυσκολίες, την ανετοιμότητα του Υπουργείου Παιδείας, ριχτήκαμε σε μια νέα «μάχη» με όσα μέσα έχουμε στη διάθεση μας. Και αυτή η «μάχη» δεν είναι σαν τις άλλες… Δεν αφορά μόνο στη συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλά πολύ περισσότερο στη στήριξη των μαθητών μας και των οικογενειών τους.
Καλούσαμε, πάντα, τους μαθητές μας, μεταφορικά μιλώντας, να σκέφτονται έξω από το κουτί, έξω από τα όρια που τους επιβάλλονται. Σήμερα, τους καλούμε, κυριολεκτικά, να σκεφτούν έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού τους, να συνεχίζουν να ονειρεύονται. Μέλημα μας είναι να μην χάσουν την επαφή με τους φίλους τους, τις παρέες τους, την κοινωνία. Όλοι τους καλούν να μείνουν σπίτι, εμείς τους καλούμε να μείνουν δυνατοί και δημιουργικοί. Χρειάζεται να τους παρέχουμε όλα εκείνα τα ερεθίσματα ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι ο χρόνος δεν σταμάτησε. Έξω στην κοινωνία συμβαίνουν πράγματα που τους αφορούν. Παίρνονται αποφάσεις που θα διαμορφώσουν αργότερα τη ζωή τους. Αλλά πολύ περισσότερο να τους αναδείξουμε τα «λουλούδια» που συνεχίζουν να ανθίζουν…
Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, χρειάζεται να μην μείνουμε στο «μάθημα». Πολλοί γονείς, αλλά και συνάδελφοι, δικαιολογημένα αγωνιούν για την ύλη, για τις πανελλαδικές, για το εάν τα παιδιά (ιδιαίτερα των τελευταίων τάξεων κάθε βαθμίδας) θα είναι έτοιμα να προχωρήσουν στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο, το Λύκειο. Ας τους διαβεβαιώσουμε πως όλοι εμείς οι εκπαιδευτικοί κάνουμε και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε -και τώρα και στο μέλλον- ώστε τα παιδιά να μην αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα στην ακαδημαϊκή τους πορεία. Αλλά, εμάς μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το επόμενο βήμα των παιδιών στην ίδια τη ζωή… Το βήμα που θα κάνουν αύριο, από το δωμάτιο στο σαλόνι, δεν πρέπει να είναι ένα βαριεστημένο βήμα.
Ας σπάσουμε την απόσταση, ας καλέσουμε τους μαθητές μας, με τον κατάλληλο για κάθε βαθμίδα τρόπο, να αφουγκραστούν τον παλμό της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που κινείται σε δύο διαφορετικές ταχύτητες. Από τη μία οι σύγχρονες πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης που χρησιμοποιούν τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία, από την άλλη ένα δημόσιο σχολείο με ελάχιστες υποδομές. Από τη μια οι μίνιμαλ, γλάμουρ, σύγχρονες ιδιωτικές κλινικές και από την άλλη τα δημόσια νοσοκομεία χωρίς κρεβάτια, χωρίς υλικά. Από τη μία το κέρδος τους, από την άλλη η ζωή μας.
Η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να μιλήσουμε με τους μαθητές μας για το τι πραγματικά σημαίνει Υγεία. Είναι, μόνο, ατομική ευθύνη; Το ότι καθόμαστε σπίτι είναι αρκετό; Ποιοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή της «μάχης»; Είναι ευκαιρία να μιλήσουμε με τους μαθητές μας για τον αγώνα που κάνουν οι γιατροί και όλοι οι εργαζόμενοι στα ιατρεία και τα νοσοκομεία. Να αναδείξουμε την ομορφιά αυτού του αγώνα, την ομορφιά του να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα όλων στην Υγεία.
Να αφιερώσουμε λίγο από τον ηλεκτρονικό μας χώρο σε αυτό. Αναδεικνύοντας τι κάνει τους γιατρούς ήρωες βοηθάμε τα παιδιά να επανεξετάσουν την έννοια του ηρωισμού. Οι γιατροί και οι νοσοκομειακοί σήμερα χρειάζεται να φανούν «πιο δυνατοί και από το Σούπερμαν» γιατί καλούνται να σώσουν ζωές χωρίς να έχουν τον εξοπλισμό που απαιτείται. Να σώζουν ζωές με το λιγότερο δυνατό κόστος. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές δεν διαθέτουν κάποιες υπερφυσικές δυνάμεις. Όμως, ενώνοντας όλοι μαζί τις δυνάμεις τους μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους τους, γίνονται η πραγματική «Λεγεώνα Υπερηρώων». Διεκδικούν μαζικές προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, μέτρα ατομικής προστασίας, επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας. Χρειάζεται να προβληματίσουμε τους μαθητές μας. Τι, είναι άραγε αυτό, που στέκεται εμπόδιο στα αιτήματα των γιατρών;
Να καλέσουμε τους μαθητές μας να συμμετέχουν, με τον τρόπο τους, στην Ημέρα Δράσης για την Υγεία που οργανώνει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας. Μπορούν να φτιάξουν ένα πανό και να το κρεμάσουν στο μπαλκόνι τους, να φτιάξουν ένα τραγούδι, μια ζωγραφιά, ένα ποίημα, να ηχογραφήσουν ένα μήνυμα που θα ήθελαν να τους στείλουν και ό,τι άλλο εμπνευστούν. Ας παροτρύνουμε τα παιδιά του Δημοτικού να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό εικαστικής δημιουργίας του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου-Ανατολικής Αττικής με θέμα «Η υπεράνθρωπη προσπάθεια των υγειονομικών» και τα παιδιά του Γυμνασίου-Λυκείου στο κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας. Εμείς, ας γίνουμε, ο κρίκος που θα ενώσει τις φωνές των παιδιών μας με τις φωνές των γιατρών της χώρας και θα τις κάνουν να ακουστούν πιο δυνατά από τα πρωθυπουργικά χειροκροτήματα.
Χ.Ρ. εκπαιδευτικός
Υπάρχει ανάρτηση με σχετικό υλικό για παιδιά στο http://www.aerostatostospiti.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια