Η φιλοζωία, είναι μια καθημερινή στάση ζωής και πολιτισμού, που καθημερινά κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Με αφορμή αυτή τη μέρα,...
Η φιλοζωία, είναι μια καθημερινή στάση ζωής και πολιτισμού, που καθημερινά κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Με αφορμή αυτή τη μέρα, σκέψου πόσο σημαντικό είναι να πάρεις υπό τη φροντίδα σου, ένα αδέσποτο ζώο.
Η 4η Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της φροντίδας των αδέσποτων ζώων, με πρωτοβουλία των Ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων το 2010. Οι λόγοι είναι: Η υπενθύμιση ότι εκατομμύρια αδέσποτα ζώα ζουν σε άθλιες συνθήκες, και οι δράσεις που μπορούν να συμβούν για τη φροντίδα τους.
Αδέσποτα σκυλιά και γατιά κυκλοφορούν παντού, στους δρόμους, σε πλατείες και στα πεζοδρόμια. Αναζητούν καταφύγιο και προστασία από το κρύο και τη βροχή, ψάχνουν για τροφή μέσα σε κάδους απορριμμάτων ή περιμένουν σε κάποια είσοδο. Όλα αυτά τα ζώα, προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα μη φιλικό περιβάλλον.
Γιατί να υιοθετήσεις ένα αδέσποτο
Τι πιο όμορφο από το να πάρεις για κατοικίδιο σου ένα ζωάκι του δρόμου, που περνάει δύσκολα, και πραγματικά να του σώσεις τη ζωή;
Η παρουσία ενός τετράποδου στην οικογένεια και την κοινωνία μας, όταν γίνεται με τους σωστούς κανόνες, μόνο ευεργετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Ενδεικτικά: Καλύτερη υγεία και ψυχολογία, άθληση, συντροφικότητα, αίσθημα χαράς από το πρωί και πολλά άλλα όμορφα συναισθήματα.
Πολλές φορές συμβαίνει ν’ αγαπήσουμε ένα ζωάκι με την πρώτη ματιά! Γίνονται πολλές γιορτές αδέσποτων, όπου μπορείς ν’ αγκαλιάσεις και να προσφέρεις σπίτι στο πρώτο ζευγάρι ματιών που σε κοίταξαν με ευγνωμοσύνη και αθωότητα.
Τα ζωάκια των φιλοζωικών οργανώσεων είναι ήδη εμβολιασμένα ή και στειρωμένα, κάτι που σημαίνει πρακτικά λιγότερο κόστος για εσένα που θέλεις να κάνεις το μεγάλο βήμα.
Tα λόγια ενός αδέσποτου ζώου.
Σας παρακαλώ, μην με προσπερνάτε,
την πλάτη επιδεικτικά μην μου γυρνάτε.
Κοιτάξτε πόσο πολύ υποφέρω,
από ασφάλτινους δρόμους εγώ δεν ξέρω…
Εκεί έξω μόνος μου δεν μπορώ,
στα σκουπίδια ψάχνω για φαγητό.
Και τα λασπόνερα έχω για νερό,
μ’ αυτά όμως να ξέρετε πως δε ξεδιψώ.
Μονάχα αρρωσταίνω πολύ βαριά
και πεθαίνω μόνος, χωρίς μια αγκαλιά.
Πότε πότε η πείνα είναι τόσο μεγάλη,
που κλείνουν τα μάτια μου από τη ζάλη.
Πότε πότε κάνω προσπάθειες να σηκωθώ,
αλλά πέφτω, όρθιος δε μπορώ να σταθώ.
Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί,
μήπως και βρω καμιά ευαίσθητη ψυχή.
Αλλά όλοι τραβιούνται μακριά μου,
κλωτσώντας με, μην τους κολλήσω την
αρρώστια μου…
Θέλω όμως κι εγώ λίγη στοργή,
έχω ανάγκη από τη δική σας προσοχή.
Θέλω να με φροντίζετε σαν να μαι παιδί,
κι εγώ προστάτης σας θα ‘μαι για μια ζωή.
Μην με αφήνετε μόνο, δεν θα αντέξω,
στις γειτονιές ψάχνω παιδιά για να παίξω.
Κανένας όμως δε με θέλει, δε μ’ αγαπά,
σε απόσταση με κρατούν κι αυτό με πονά.
Κάποιοι τους είπαν πως είμαι βρώμικο, κακό,
πως είμαι άγριο, πως δεν τα αγαπώ.
Κι όταν με βλέπουν όλο τρομάζουν,
να φύγω μακριά τους μου φωνάζουν.
«Φύγε από εδώ βρωμόσκυλο» μου λένε,
τότε τα μάτια μου βουρκώνουν και κλαίνε.
Δε φταίω όμως εγώ, που αδέσποτο ζω,
που δεν έχω αφεντικό κι ένα σπιτικό.
Χωρίς όνομα στους δρόμους τριγυρνώ,
ζητώντας μόνο χάδια κι ίσως λίγο φαγητό.
Σας παρακαλώ μην με προσπερνάτε,
μην κάνετε πως δεν υπάρχω, μην με ξεχνάτε…
Δεν υπάρχουν σχόλια