GRID_STYLE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΠΗΓΗ Α.Ε

ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

latest

ISTIKBAL



Τι είναι το Μεταβολικό Σύνδρομο;

Το Μεταβολικό Σύνδρομο (ΜΣ) έχει αναδειχθεί ,σήμερα, ως ένα κλινικό πρόβλημα αλλά και ως ένας σημαντικός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.


Το Μεταβολικό Σύνδρομο (ΜΣ) έχει αναδειχθεί ,σήμερα, ως ένα κλινικό πρόβλημα αλλά και ως ένας σημαντικός κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.
Το Μεταβολικό Σύνδρομο (ΜΣ) έγινε γνωστό ως ένα συνονθύλευμα παραγόντων κινδύνου, τα οποία συχνά συνυπάρχουν και προωθούν την ανάπτυξη Σακχαρώδους Διαβήτη Τύπου 2 και καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν αυξημένη αρτηριακή πίεση, δυσλιπιδαιμία, αυξημένη γλυκόζη νηστείας και κεντρική παχυσαρκία.

Ο επιπολασμός του αυξάνεται παγκοσμίως με ραγδαίους ρυθμούς, παράλληλα με την αύξηση του επιπολασμού του σακχαρώδη διαβήτη και της παχυσαρκίας.

Συγκεκριμένα, κυμαίνεται από 4% έως 84% ανάλογα με τα διαγνωστικά κριτήρια που χρησιμοποιούνται αλλά και από άλλες παραμέτρους όπως η ηλικία, το φύλο, ο πληθυσμός και διαφορές ανάλογα με την εθνικότητα.

Παθοφυσιολογία
Μελετώντας την παθοφυσιολογία του MΣ παρατηρούνται μεταβολικές διαταραχές, οι οποίες σχετίζονται με διαταραχές στον λιπώδη ιστό.

Η αύξηση του σπλαχνικού λιπώδους ιστού οφείλεται στην καθιστική ζωή και στο θετικό ισοζύγιο ενέργειας σε άτομα με γενετική προδιάθεση.

Αυτή η αυξημένη μάζα λιποκυττάρων δρα ως ένα ενεργό ενδοκρινικό όργανο, το οποίο επικοινωνεί με τα υπόλοιπα συστήματα οργάνων μέσω της έκκρισης εστεροποιημένων λιπαρών οξέων και αδιποκινών.

Καθώς συσσωρεύεται ο λιπώδης ιστός, αυτές οι αδιποκίνες μεταβάλλονται και ενεργοποιούν φλεγμονώδεις κυτταροκίνες, όπως είναι ο ΤΝF-a και IL-60, οι οποίοι οδηγούν σε ενδοθηλιακή δυσλειτουργία.

Τα λιπαρά οξέα, οι αδιποκίνες και οι φλεγμονώδεις κυτταροκίνες δημιουργούν αντίσταση στην ινσουλίνη στον σκελετικό μυ και στο ήπαρ οδηγώντας σε υπερινσουλιναιμία, η οποία συμβάλλει στην ενδοθηλιακή δυσλειτουργία και την αθηρογένεση.

Επίσης, τα λιπαρά οξέα μεταβάλουν την παραγωγή των ηπατικών λιπιδίων και συγκεκριμένα την αύξηση των τριγλυκεριδίων, την αύξηση της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (LDL-C) και την μείωση της λιποπρωτεΐνης υψηλής πυκνότητας (ΗDL-C) οδηγώντας προς αθηρογένεση.

Συνεπώς, μηχανισμοί με του οποίους το ΜΣ οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά είναι η χρόνια φλεγμονή και η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία.

Είναι σημαντικό πως οι ασθενείς με ΜΣ έχουν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν καρδιαγγειακά νοσήματα τα επόμενα 5 έως 10 χρόνια σε σχέση με υγιή άτομα. Επιπλέον, εμφανίζουν πενταπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν ΣΔΙΙ. Ο κίνδυνος κατά την διάρκεια της ζωής αυξάνεται ακόμα περισσότερα

Μεσογειακή Διατροφή (ΜΔ) και Μεταβολικό Σύνδρομο (ΜΣ)
Η ΜΔ δεν είναι μόνο γνωστή για την καρδιοπροστατευτική της δράση, αλλά εμποδίζει την ανάπτυξη του ΜΣ και των επιμέρους συνιστωσών του.

Συγκεκριμένα, αποτελέσματα κλινικών δοκιμών, οι οποίες μελέτησαν την επίδραση της ΜΔ στην αντιμετώπιση του ΜΣ, συγκρίνοντας ασθενείς που ακολούθησαν μια δίαιτα Μεσογειακού τύπου με προσαρμοσμένες διατροφικές συμβουλές (ομάδες παρέμβασης), σε σχέση με ασθενείς που ακολουθούσαν γενικές πληροφορίες σχετικά με τις υγιεινές διατροφικές επιλογές ή δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπίδια χωρίς εξατομικευμένη παρέμβαση (ομάδα ελέγχου), υποστήριξαν ότι σημαντικό ποσοστό των ασθενών στις ομάδες παρέμβασης κατάφεραν να αντιστρέψουν το ΜΣ συγκριτικά με τους ασθενείς στην ομάδα ελέγχου.

O Μεσογειακός τρόπος ζωής συμπεριλαμβάνει εκτός από τη ΜΔ και άλλα στοιχεία των λαών της Μεσογείου. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδει στα οφέλη της άσκησης.

Η καθημερινή φυσική δραστηριότητα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του τρόπου ζωής.

Υπάρχουν ισχυρά δεδομένα από μελέτες που τονίσουν τα οφέλη της τακτικής άσκησης στην υγεία και συγκεκριμένα στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης και εξέλιξης ΜΣ.

Από τα αποτελέσματα μελετών που σύγκριναν την αερόβια άσκηση (ομάδα παρέμβασης) με τον καθιστικό τρόπο ζωής (ομάδα ελέγχου), βρέθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του ΔΜΣ, της περιφέρειας μέσης και της συνολικής λιπώδης μάζας στην ομάδα παρέμβασης.

Επίσης, βελτιώθηκε σημαντικά η μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου, μειώθηκαν η συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση, η γλυκόζη νηστείας, τα τριγλυκερίδια και η LDL-χοληστερόλη.

Επιπροσθέτως, η αερόβια άσκηση έχει φανεί πως βελτιώνει την γλυκόζη νηστείας , τα τριγλυκερίδια και την LDL, ενώ η συνδυασμένη άσκηση ότι αυξάνει την HDL- χοληστερόλη.

Συμπερασματικά, σύμφωνα με ανασκόπηση η αερόβια άσκηση έχει ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία ασθενών με ΜΣ, συμπεριλαμβανόμενης της βελτίωσης της σωματικής σύστασης, της καρδιαγγειακής υγείας και του μεταβολικού προφίλ.

Ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και άσκησης αντιστάσεων δε φάνηκε να υπερέχει της μεμονωμένης αερόβιας άσκησης. Ωστόσο, η μείωση της περιφέρεια μέσης στα συνδυασμένα προγράμματα άσκησης ήταν σχεδόν 4 εκατοστά, συνεπώς αποτελεί σημαντικό τύπο άσκησης για την μείωση της κεντρική παχυσαρκίας.

Ακόμη ένα σημαντικό συστατικό του Μεσογειακού τρόπου ζωής είναι ο ύπνος.

Η αρμονική λειτουργία του οργανισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το φως της μέρας, τον ύπνο και τον κιρκάδιο ρυθμό.

O χρόνιος περιορισμός του ύπνου είναι ένα χαρακτηριστικό της σύγχρονης ζωής. Στις ΗΠΑ το 1/3 του πληθυσμού αναφέρει λιγότερες από 7 ώρες ύπνου την μέρα.

Η έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί με αυτοκινητιστικά ατυχήματα, επαγγελματικά σφάλματα και συμβάλλει στην ανάπτυξη χρόνιων νοσημάτων, παχυσαρκίας, αντίσταση στην ινσουλίνη, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, υπέρτασης, διάφορες μορφές καρκίνου, μεταβολικό σύνδρομο και αυξημένη θνησιμότητα.

Οι δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία μπορεί να οφείλονται στις διασυνδέσεις μεταξύ των μονοπατιών που ρυθμίζουν τον κιρκάδιο ρυθμό και τον μεταβολισμό.

Ο ύπνος επιδρά στην ενδοκρινική λειτουργία και στην ημερήσια έκκριση ορμονών, συγκεκριμένα στη ανορεξιογόνο ορμόνη λεπτίνη, στη ορεξιογόνο ορμόνη γκρελίνη, στην κορτιζόλη, στην αυξητική ορμόνη, στην μελατονίνη.

Η αυξημένη κορτιζόλη, επίσης, αυξάνει την όρεξη.
Παράλληλα, ο σύντομος σε διάρκεια ύπνος αυξάνει τον λόγο ινσουλίνης- γλυκόζης και οδηγεί σε αντίσταση στην ινσουλίνη.

Η έλλειψη ύπνου συνδέεται με την αυξημένη δράση του συστήματος των ενδοκανναβινοειδών και την ενεργοποίηση των ορεξιογόνων οδών.

Η μετα-ανάλυση των Imran και των συνεργατών του ανέδειξε την ύπαρξη θετικής σχέσης ανάμεσα στον σύντομης διάρκειας ύπνο και την παρουσία ΜΣ. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τον σύντομο ύπνο τα άτομα που κοιμούνταν λιγότερο από 5 ώρες, 5-6 ώρες και 6-7 ώρες είχαν 51%, 28% και 16% πιθανότητα παρουσίας ΜΣ, αντίστοιχα

Συνοψίζοντας, οι μηχανισμοί που εξηγούν την ευεργετική επίδραση μιας παρέμβασης βασισμένης στο Μεσογειακό τρόπο ζωής στην αντιμετώπιση του ΜΣ πιθανόν να σχετίζονται με τη βελτίωση της ενδοθηλιακής λειτουργίας και τη μείωση των δεικτών της συστηματικής φλεγμονής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα άτομα με υψηλή προσκόλληση στο Μεσογειακό τρόπο ζωής έχουν αυξημένη διάρκεια άσκησης που πιθανόν να επιδρά ευεργετικά στην ινσουλινοαντίσταση και στη φλεγμονή, κύρια χαρακτηριστικά της παθοφυσιολογίας ασθενών με ΜΣ.

Επίσης, η Μεσογειακή διατροφή συντελεί πιθανόν στη μείωση των δεικτών φλεγμονής αλλά και στο οξειδωτικό στρες, που αποτελεί έναν επιπλέον παθοφυσιολογικό μηχανισμό.

Νάντια Αναγνωστή
Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
Μέλος της Ομάδας Logodiatrofis.gr