Γράφει ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος
Γράφει ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος
Η ένταξη του Πέτρου Κόκκαλη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, παρουσιάζει μεγάλο επικοινωνιακό και πολιτικό ενδιαφέρον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε πολλά χρόνια στην καταγγελία του Σωκράτη Κόκκαλη, των επιχειρηματικών συμφερόντων και των ανθρώπων του σαν βασικών εκπροσώπων της διαπλοκής. Είχε προκαλέσει μάλιστα εντύπωση το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από την εποχή του Νίκου Κωνσταντόπουλου, συγκέντρωνε τα πυρά του σε βάρος του Κόκκαλη χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία σε άλλους εκπροσώπους μεγάλων συμφερόντων.
Η βασική αντίφαση
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία συνέχισε την καταγγελία της «πλουτοκρατίας» και της διαπλοκής προβάλλοντας το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα. Πολύ γρήγορα, η κυβέρνηση Τσίπρα έκανε τα ίδια και χειρότερα με τις προηγούμενες κυβερνήσεις σε ζητήματα σχέσεων με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αυτό δεν εμπόδισε τον κ. Τσίπρα να ανεβάσει ακόμη περισσότερο τους τόνους στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, καταγγέλλοντας την «ελίτ» και την «πλουτοκρατία», την οποία κατά την άποψή του εξυπηρετεί η ΝΔ.
Η επιθετική ρητορική κατά των συμφερόντων δεν στάθηκε βέβαια εμπόδιο στην εξυπηρέτησή τους από την κυβέρνηση. Η τελευταία φαίνεται να εξυπηρετεί τους πάντες με εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό τώρα που πλησιάζει στο τέλος της τετραετίας της. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τον μεταλλάξει σε κεντροαριστερό κόμμα με αστικά χαρακτηριστικά, ενώ άλλοι θεωρούν ότι η ηγετική ομάδα μπορεί να κάνει ταμείο εξυπηρετώντας περίπου τους πάντες σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Τα παραδείγματα προκλητικών ρυθμίσεων σε όφελος συμφερόντων αυξάνονται συνεχώς στην πορεία προς τις εκλογές και ενισχύουν την εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι η ριζοσπαστική Αριστερά όχι μόνο δεν έχει το ηθικό πλεονέκτημα αλλά ειδικεύεται σε παρασκηνιακές συμφωνίες που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα υποστηρίζουν δημόσια τα στελέχη της.
Τα σημεία επαφής
Στη διάρκεια των τελευταίων ετών αναπτύχθηκαν πολλά σημεία επαφής μεταξύ του συστήματος εξουσίας και των συμφερόντων του ομίλου Κόκκαλη.
Αναφέρω ενδεικτικά το πέρασμα διευθυντικών στελεχών του ομίλου Μπόμπολα -με ειδικότητα στη συνεννόηση με την κυβέρνηση- στην κατασκευαστική του ομίλου Κόκκαλη, τη δραστηριοποίηση του ομίλου σε έργα υποδομής για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και στην κάλυψη, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, των κενών που αφήνει η αδυναμία του ομίλου Καλογρίτσα στην κατασκευή δημόσιων έργων που του ανατέθηκαν στην προσπάθεια ανάδειξής του σε φιλοκυβερνητικό παράγοντα των ΜΜΕ.
Τελευταία, τον Τσίπρα και το σύστημα Κόκκαλη ένωσαν και οι κόντρες με τον Μαρινάκη. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε ανοιχτό πόλεμο με το σύστημα Μαρινάκη παρά το γεγονός ότι τον βοήθησε να κυριαρχήσει στον δήμο του Πειραιά. Παράλληλα, Μαρινάκης και Κόκκαλης ήρθαν σε αντίθεση εξαιτίας οικονομικών εκκρεμοτήτων που έχουν σχέση με το στάδιο Καραϊσκάκη.
Όλα αυτά βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με τις επίσημες θέσεις της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ κατά της «ελίτ», της «πλουτοκρατίας» και της «διαπλοκής».
Πολιτική απελπισία
Όπως έδειξε και το επεισόδιο με την κ. Λοΐζου, ο κ. Τσίπρας βρίσκεται σε κατάσταση εκλογικής απελπισίας και αναζητεί πρόχειρες λύσεις που είναι πολύ πιθανόν να του δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα.
Ο πολιτικός «γάμος» κυβέρνησης και συμφερόντων Κόκκαλη μπορεί να εξασφαλίζει κάποιες ψήφους και προεκλογικές διευκολύνσεις, απογοητεύει όμως τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι διαπιστώνουν, σε κάθε ευκαιρία, την τεράστια απόσταση μεταξύ της θεωρίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνητικής πρακτικής.
Η επιλογή του κ. Τσίπρα υπέρ του Π. Κόκκαλη υπονομεύει την επιχειρηματολογία στην οποία στηρίχτηκε η πολιτική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και με την οποία ελπίζει η ηγεσία του να συγκρατήσει τη δημοσκοπική και εκλογική πτώση του.
