GRID_STYLE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΠΗΓΗ Α.Ε

ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

latest

ISTIKBAL



Π.Α.ΜΕ. Εβρου: Τι γιορτάζουμε στις 8 Μαρτίου

Η καθιέρωση της 8ης του Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος.


Η καθιέρωση της 8ης του Μάρτη ως Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος.

Στις 8 του Μάρτη 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών. Έτσι, στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβάνονταν και η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.

Η απεργία και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από τους καπιταλιστές και την κυβέρνηση με την αστυνομία και τα όπλα και βάφτηκαν με το αίμα των εργατριών. Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν από τις πιο σημαντικές στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, γιατί έβαζε στην πρώτη γραμμή το ζήτημα της πάλης κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών, σε συνδυασμό με τον αγώνα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση.

Η Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (Π.Α.ΜΕ.) στέλνει μήνυμα αγώνα και διεκδίκησης, μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυταπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες και τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις μετανάστριες και πρόσφυγες.
Απευθύνεται σε σένα, τη γυναίκα του καθημερινού μόχθου.

Πριν από 109 χρόνια η καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας αναδείκνυε τους μεγάλους γυναικείους εργατικούς αγώνες των προηγούμενων δεκαετιών, για ίση αμοιβή των γυναικών με τους άνδρες συναδέλφους τους, για μείωση των ωρών εργασίας και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς.

Αυτές οι κινητοποιήσεις των εργατριών, όχι μόνο δεν πήγαν χαμένες, αλλά συνέβαλαν τα επόμενα χρόνια στην αύξηση της συμμετοχής των εργατριών στα συνδικάτα και στους ταξικούς αγώνες, διεθνώς και στην Ελλάδα, αλλά και στην κατάχτηση μιας σειράς δικαιωμάτων και για τις εργαζόμενες γυναίκες μέσα από σκληρούς αγώνες του ταξικού εργατικού κινήματος στη χώρα μας και διεθνώς και με την καθοριστική συμβολή των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, όπου η εργατική εξουσία έβαλε τις βάσεις για την κατάργηση των διακρίσεων και της καταπίεσης σε βάρος της γυναίκας, προστάτεψε έμπρακτα τη μητρότητα, ως κοινωνικό καθήκον.

162 χρόνια μετά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μαζί με την Ε.Ε και την εργοδοσία, εκμεταλλευόμενοι την κρίση που δημιουργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και την υποχώρηση της συμμετοχής των εργατριών-εργατών στα συνδικάτα και στους εργατικούς αγώνες, ψηφίζουν και εφαρμόζουν συνεχώς αντεργατικά μνημόνια και νόμους, με τους οποίους κατάργησαν την ΕΓΣΣΕ, τις Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, επιβάλλοντας τις ατομικές συμβάσεις, μειώνοντας δραστικά τους μισθούς και τις συντάξεις, ενώ την ανεργία και την μερική απασχόληση τις έφτασαν στα ύψη.

Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Υπάρχουν οι δυνατότητες για να έχουμε όλες μια ζωή με μόνιμη και σταθερή εργασία, με ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, με ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά και θα μπορούμε να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.

Οι ανάγκες μας όμως σκοντάφτουν στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων και των αντιλαϊκών περιφερειακών, τοπικών διοικήσεων, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κι όχι τις λαϊκές ανάγκες.

Οι «λευκές» νύχτες, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τα σπαστά ωράρια, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, οι ελλείψεις σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, τα εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων στον τουρισμό, οι δυσκολίες να πάει η οικογένεια διακοπές και τόσα άλλα φέρουν την σφραγίδα κράτους, περιφερειών, δήμων και εργοδοτών. Έτσι αντιλαμβάνονται την προστασία της μητρότητας αλλά κυρίως την ισότητα ανδρών και γυναικών: ισότητα στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια.

Δε θα τους αφήσουμε!
Να μη συμφιλιωθούμε με τη βαρβαρότητα της γυναικείας ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της εργασίας χωρίς δικαιώματα.

Να μη συμβιβαστούμε με το ρεαλισμό των διαλυμένων κοινωνικών δομών, των κέντρων υγείας και των νοσοκομείων, των υποστελεχωμένων σχολείων, την έλλειψη βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, δηλ. όλα αυτά που καλούν τη γυναίκα να διαλέξει ανάμεσα στα παιδιά και την ανεργία, ιδίως όσο είναι μικρά, να έχει την ευθύνη για τους ηλικιωμένους της οικογένειας, για όλο το νοικοκυριό. Να μην έχει χρόνο για την ίδια, για ποιοτική ζωή με την οικογένειά της, για κοινωνική δράση.

Να μην αποδεχτούμε η μία πτυχή της ζωής μας να έρχεται σε αντίθεση με την άλλη, να μη μπορεί η μία να συνδυαστεί και να συνυπάρξει με την άλλη.

Η διέξοδος για μας τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αγωνιστική στάση ζωής και τη διεκδίκηση. Γραφόμαστε στα σωματεία μας, συμμετέχουμε ενεργά, παλεύουμε οργανωμένα για τη ζωή μας.

Ενισχύουμε τις δυνάμεις και τα Σωματεία που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ., τη μόνη συνεπή συνδικαλιστική δύναμη που είναι με τους εργαζόμενους και όχι με τους εργοδότες.

Γνωρίζουμε τη δράση του Π.Α.ΜΕ.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 20 χρόνων από την ίδρυση
του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου
σας καλούμε όλους
στην πολιτιστική εκδήλωση – θεατρική παράσταση που διοργανώνουμε
την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 19:00
στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης (είσοδος ελεύθερη).