GRID_STYLE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΠΗΓΗ Α.Ε

ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

latest

ISTIKBAL



ΕΤΟΣ 2019, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Γράφει ο Αντγος ε.α. Παναγιώτης Χόχολης


Γράφει ο Αντγος ε.α.
Παναγιώτης Χόχολης

1. Εισαγωγή
Έχουμε, ήδη διαβεί το κατώφλι του 2019. Το πολιτικό, αλλά κυρίως, για τα εθνικά μας θέματα, τοπίο, παρουσιάζεται, θολό, αβέβαιο και ανησυχητικό. Δεν χρειάζονται, ιδιαίτερες οιονοσκοπικές ικανότητες για να το διαπιστώσουμε. Η πολιτική ζωή της χώρας μας, λόγω αυτών των ακραίων γεγονότων που συνέβησαν και συμβαίνουν, τώρα τελευταία, στη Βουλή των Ελλήνων, έχει πέσει πολύ χαμηλά. Το επώδυνο πολιτικό παρελθόν μας, το οποίο τόσο πολύ μας έχει βλάψει, ακολουθείται, από ένα εφιαλτικό παρόν το οποίο ζούμε, καθώς και ένα αβέβαιο μέλλον, το οποίο έρχεται. Είναι εντελώς παράλογο και απαράδεκτο, για ασαφή, ευτελή μικροπολιτικά και κομματικά συμφέροντα, να γίνονται δημοψηφίσματα και για τα εθνικά μας θέματα, όπως το ¨Μακεδονικό¨ , όχι μόνο να μη γίνονται, αλλά ούτε να συζητώνται. Έτσι η εθνική βούληση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού αγνοείται και ο λόγος του φιμώνεται. Έχουν, δυστυχώς, επιτύχει , οι πλείστοι των πολιτικών μας, να θέτουν το κομματικό και ατομικό τους συμφέρον, πάνω από το εθνικό συμφέρον και να διχάσουν τον πολυπαθή ελληνικό λαό, σε πατριώτες και προδότες. Λαός διχασμένος, εκ προοιμίου νικημένος και αποτυχημένος σε κάθε του προσπάθεια.

2. Εθνικά Θέματα
Η Ελλάδα βρίσκεται, σε ένα από τα πλέον νευραλγικά γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά και τώρα τελευταία γεωενεργειακά σταυροδρόμια του πλανήτη. Αποτέλεσε και αποτελεί την γέφυρα τριών Ηπείρων και τριών θαλασσών. Έγινε πεδίο εισβολών και συγκρούσεων, αλλά και λαμπροτάτων μαχών-νικών, του Ελληνισμού, παγκόσμιας σημασίας και απήχησης, κατά κάθε βαρβαρικού επεκτατισμού. Σήμερα όλοι σχεδόν οι λαοί, οικοδομούν και εμπεδώνουν την ειρήνη στην περιοχή τους. Δυστυχώς η Ελλάδα περισφυγκόμενη, γύρωθέ της, από άμεσες και έμμεσες απειλές, ενώ διακαώς επιθυμεί την ειρήνη, είναι υποχρεωμένη, για λόγους επιβίωσής της, να ετοιμάζεται, για πόλεμο. Αξιολογώντας, τις εχθρικές απειλές κατά της Ελλάδος, η Τουρκική απειλή, κρίνεται διαχρονικά, η πλέον ύπουλη και επικίνδυνη, χωρίς ασφαλώς να υποβαθμίζονται όλες οι άλλες.

2. Τουρκική Απειλή
Για να παρουσιάσουμε τις οποιεσδήποτε επιπτώσεις και τους εγκυμονούντας κινδύνους της Τουρκικής απειλής, θα επικαλεσθούμε, κάποια, από τα τόσα πολλά υπάρχοντα, ιστορικά στοιχεία και γεγονότα. Την τουρκική απειλή, ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να την αντιληφθούμε, μέσα από τρία κάτοπτρα. Το πρώτο, όταν η Τουρκία είναι ισχυρή, το δεύτερο εάν συναντά δυσκολίες και το τρίτο, όταν υπογράφει και δεν τηρεί την υπογραφή της.

α. Ισχυρή Τουρκία
Όταν η Τουρκία είναι ισχυρή, είναι απειλητική, σκληρή, κατακτητική και ισοπεδωτική έναντι των λαών τους οποίους κατακτά και υποδουλώνει. Από τα τόσα πολλά, ενδεικτικό είναι αυτό, της κατάληψης της Αμμοχώστου, το 1570. Το έτος 1570, οι Τούρκοι, αποφάσισαν να καταλάβουν την Κύπρο, το σημαντικότερο εμπορικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο κατείχε η Ενετική Δημοκρατία από το 1487. Ο Σουλτάνος Σελήμ Β’ (ο Μέθυσος), έστειλε επιστολή, στην Ενετική Δημοκρατία, ενδεικτικό της ¨τουρκικής ευγένειας και διπλωματίας¨, ¨Εγώ ο Σουλτάν Σελίμ, Μέγας Αυτοκράτωρ των Τούρκων, Βασιλιάς των Βασιλέων, Κύριος των Κυρίων, Βασιλεύς της Ιερουσαλήμ, Αφέντης του Επιγείου Παραδείσου, Σκιά του Θεού επί της γης, ζητώ από σένα, Βενετική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Κύπρου. Δώσε μου το με το καλό, γιατί αλλιώς θα το πάρω με τη βία. Πρόσεξε μη προκαλέσεις την οργή μου, μην ερεθίσεις το τρομερό σπαθί μου. Μη βασίζεσαι στο πολύ χρυσάφι σου. Θα σε κάνω στάχτη¨. Μετά τη συμφωνία για παράδοση της Αμμοχώστου, οι Τούρκοι παρασπονδίσαντες, ως συνήθως, τους κατοίκους της, άλλους κατέσφαξαν και άλλους πώλησαν στα σκλαβοπάζαρα, τον δε αρχηγό-υπερασπιστή της Αμμοχώστου, έγδαραν ζωντανό, δεμένο επάνω στο κοντάρι τουρκικής σημαίας. Στην πολυεθνή Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατάλοιπο και απόσταγμα της οποίας είναι η σημερινή Τουρκία, η μόνη γνήσια οθωμανική εθνότητα, είναι οι Τούρκοι, οι οποίοι αντιπροσώπευαν, μια μικρή δυναμική και βίαιη μειοψηφία, που είχε κατορθώσει να καθυποτάξει τις άλλες εθνότητες (Έλληνες, Αρμένιοι, Γιουρούκοι, Κιρκάσιοι, Ερυθινοί, Κόχλοι, Ανσαρίτες, Αφσάροι, Λαζοί, Γεωργιανοί, Δερβίσες, Λακοάνες, Παμφυλοί, Τσάνες, Παφλαγόνες, Ατσίγανοι, Ιουδαίοι, Ζεϊμπέκες, Τάταροι, Γαλλογραικοί – Τροκμηνοί, Κούρδοι). Όλες οι εθνότητες αυτές έχουν διαφορετική εθνική καταγωγή από τους Τούρκους και οι περισσότερες προελληνογενή. Οι εθνότητες αυτές αντέδρασαν με επαναστάσεις, αιματηρές συγκρούσεις, στην μουσουλμανοποίησή τους και ειδικά στον βίαιο εκτουρκισμό τους. Τα 45 εκατομμύρια Κούρδοι, σήμερα, σε Ιράν, Ιράκ, Τουρκία και Συρία, μάχονται για αυτοδιάθεση – ανεξαρτησία. Αποτελούν τραγικά ιστορικά γεγονότα, που βαρύνουν τους Τούρκους, οι γενόμενες γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων κλπ. Η πολεμική ισχύς, είναι το μόνο στοιχείο με το οποίο επιδιώκουν, διαχρονικά , να επιβληθούν οι Τούρκοι. Κάνουν ευρεία χρήση κάθε εξοπλιστικού μέσου, για την αύξηση της πολεμικής ισχύος τους, όπως το ¨μεγάλο κανόνι¨ (βομβάρδα) του εξωμότη Ούγγρου Ουρβανού, στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, τα θωρηκτά στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα αεροσκάφη F-35, οι πύραυλοι S-400 κλπ, σήμερα, στο μέλλον δε αποβλέπουν και στα ατομικά-πυρηνικά όπλα. Δεν αμφισβητούμε, ότι η Τουρκία, για την αύξηση και βελτίωση της στρατιωτικής πολεμικής ισχύος της, έχει αναπτύξει μια αξιόλογη πολεμική βιομηχανία. Κατά τη ρήση ¨Πάσσαλος, πασσάλω εκρούεται¨, η πολεμική ισχύς του αντιπάλου αντιμετωπίζεται με ανάλογη ημετέρα πολεμική ισχύ. Αυτό γίνεται περισσότερο απαραίτητο και αναγκαίο, μετά την πρόσφατη δήλωση, του τότε Αρχηγού ΓΕΕΘΑ και νυν Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ναυάρχου κ. Αποστολάκη ότι ¨Την Τουρκική απειλή θα την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας και μην περιμένουμε βοήθεια από Συμμαχίες¨. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι πράγματι αξιόμαχες, χάριν της αυταπάρνησης, της αγωνιστικότητας, του ηθικού του προσωπικού και ειδικώς των στελεχών τους και έτοιμες να ανταποκριθούν στην αποστολή τους. Για την επιβαλλόμενη και αναγκαία αύξηση και όχι μόνο διατήρηση, της πολεμικής μας ισχύος και ετοιμότητας, επιβάλλεται να γίνουν όσα έπρεπε να πράξουν και δεν έπραξαν διαχρονικά, οι αρμόδιοι Πρωθυπουργοί και Υπουργοί, για τους οποίους ευχόμαστε, να μην δημιουργηθούν τέτοιες δυσμενείς συνθήκες, για να κληθούν να λογοδοτήσουν. Δεν είναι επιτρεπτό, οι αντίπαλοί μας, με πάθος να επιδιώκουν την ισχυροποίησή τους και εμείς να κάνουμε το αντίθετο, μειώνοντας τη θητεία, λεηλατούντες με μίζες και άλλες ατιμίες και προστυχιές, την εθνική μας άμυνα και αποσαθρώνοντας και δυναμιτίζοντας με κομματικές, συνδικαλιστικές παρεμβάσεις κλπ, την ισχνή Πολεμική μας βιομηχανία. Υπάρχουν ακόμη και άλλες σοβαρές παραλείψεις, για τις οποίες, η δημόσια σχολίαση δεν θα είναι επωφελής. Ο κος Αποστολάκης, οφείλει να μην ακολουθήσει την ¨πεπατημένη¨ των πολιτικών (ένας διπλωματικός υπάλληλος αξίζει περισσότερο από ένα Σύνταγμα, κατά τον κ. Πάγκαλο, γιός από πατέρα, παππού, στρατιωτικών). Οι Έλληνες για να είναι ελεύθεροι , πρέπει να είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι, διαχρονικά, διαφορετικά τους περιμένει, η σκλαβιά και η ατίμωση. Αυτό διδάσκει η Ιστορία τους. Ενδεικτική η αναφορά του γνωστού ¨ΦΑΛΜΕΡΑΓΙΕΡ¨ , κατά την επίσκεψή του στην Τραπεζούντα, που δημοσιεύτηκε το 1827. ¨Ο Έλληνας είχε ξεχάσει, ολότελα την τέχνη των Όπλων κι έτσι έβρισκε μπροστά του, ο βάρβαρος Τούρκος, έναν δειλό που έτρεμε, αλλά έλπιζε στο θαύμα, που θα τον έσωζε, όταν εκείνος με γυμνό γιαταγάνι, απαιτούσε την Κληρονομιά των Παλαιολόγων και Κομνηνών¨ 

β. Όταν η Τουρκία Συναντά Δυσκολίες
Στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1877-1878, οι Ρώσοι, έχουν φθάσει προ των Πυλών της Κωνσταντινούπολης. Ο Σουλτάνος Αμπτουλάχ Χαμίτ ο Β’ (Ερυθρός Σουλτάνος), εκλιπαρεί για βοήθεια την Αγγλία, η οποία δια του Στόλου της, περισφίγγει τα Στενά, ανακόπτει την προέλαση των Ρώσων, σώζει την Οθωμανική Αυτοκρατορία και λαμβάνει ως δώρο την Κύπρο. Μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, την κατοχή του 40% η Τουρκία, την απειλεί και πάλι, λόγω των κοιτασμάτων στην ΑΟΖ Κύπρου. Στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912. Η Ελλάδα δια του Στόλου της, εγκλωβίζει τον Τουρκικό στόλο στα Στενά, απελευθερώνει όλα τα νησιά του Αιγαίου, πλην Δωδεκανήσων, τα οποία κατείχαν οι Ιταλοί και απαγορεύει την μεταφορά εφεδρειών από τις ακτές της Μ. Ασίας στο Βαλκανικό Μέτωπο και Τουρκία ηττάται. Αρχίζει, στη συνέχεια, ένας έντονος ναυτικός ανταγωνισμός για πολεμικά πλοία και θωρηκτά και ένας ακόμη πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, είναι επικείμενος. Τον προλαμβάνει όμως ο εκραγείς το 1914 Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μετά από 107 χρόνια, στο Αιγαίο αντιμετωπίζουμε την ίδια απειλή, όπως το 1912-1913. Επιβάλλεται άμεσος αντίδραση του συνόλου του ελληνισμού, ο οποίος καλείται να πράξει, ότι έπραξε τότε το 1913-1914 (Βενιζέλος, Κουντουριώτης, Μεταξάς).

Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Τουρκία, παραβιάζουσα την Συνθήκη του Μοντραί (1935), σχετικά με τα Στενά, επιτρέπει την διέλευση πολεμικών γερμανικών και ιταλικών πλοίων στην Μαύρη Θάλασσα. Παραδοσιακά γερμανόφιλη, από την εποχή των Νεοτούρκων, η Τουρκία, ελπίζει στην νίκη των Ναζί, στην διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και στην επέκτασή της σε Σοβιετικά εδάφη. Μετά το πέρας του Πολέμου όμως, ο πανίσχυρος τότε Στάλιν θέλει να εκδικηθεί. Απειλεί με διαμελισμό την Τουρκία, η οποία περιδεής ζητά την βοήθεια των Άγγλων και κυρίως των Αμερικανών. Η Τουρκία κατόπιν εορτής και ενώ έληγε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, έχει κηρύξει τον πόλεμο κατά των Ναζί. Οι Αμερικανοί, στα πλαίσια της διαπάλης τους, με την Σοβιετική Ένωση, παρέχουν βοήθεια στην Τουρκία (Σχέδιο Μάρσαλ – Δόγμα Τρούμαν) και την εντάσσουν στο ΝΑΤΟ το 1952. Η Τουρκία λαμβάνει την ¨μερίδα του λέοντος¨ και την διακριτική και προκλητική υποστήριξή της, έναντι της Ελλάδος, που τόσα πολλά πρόσφερε στον πόλεμο, ενώ η Τουρκία απολύτως τίποτα (Επιτήδειος Ουδέτερος). Στην Συριακή κρίση-εμφύλιο πόλεμο, η Τουρκία βρέθηκε σε πολύ δυσχερή θέση με την κατάρριψη του πολεμικού ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικό F -16. Ο Πούτιν πλήρης οργής στράφηκε κατά της Τουρκίας – Ερντογάν. Μετά όμως από ¨ανατολίτικα παζάρια¨ και υποχθόνιες ¨αρκουδολυκοφιλίες¨, οι ¨Ρώσοι ήρωες¨, του πολεμικού αυτού γεγονότος, ρίχτηκαν στην λήθη και λησμονιά…. και Πούτιν και Ερντογάν δίνουν τα χέρια…..

γ. Σεβασμός Τουρκίας , στο Διεθνές Δίκαιο και Υπογραφή της
Μετά το Μικρασιατικό έπος (Δεν αποκαλούμε ¨Καταστροφή¨ διότι οι νικητές Έλληνες προδόθηκαν έσωθεν και έξωθεν), σε κάποια αποβάθρα της Σμύρνης γίνεται ανταλλαγή αιχμαλώτων. Οι Τούρκοι αιχμάλωτοι, ευτραφείς, θρεμμένοι, υγιείς, ευπρεπώς ενδεδυμένοι. Οι Έλληνες αιχμάλωτοι, ισχνοί, λιπόσαρκοι, ρυπαροί, ντυμένοι με σχισμένες λινάτσες, πληγωμένοι και ειδικά αγρίως κακοποιημένοι, αυτοί ασφαλώς που αντηλλάγησαν. Τα οστά όσων όμως δεν αντηλλάγησαν, περισυνελλέγησαν από τους ομαδικούς τάφους τους, το 1924, και με τα οστά Αρμενίων και άλλων Ελλήνων βάρους 400 τόνων (50.000 νεκρών), φορτώθηκαν, στο βρετανικό φορτηγό πλοίο «Ζαν Μ», μεταφέρθηκαν στη Μασσαλία, όπου πωλήθηκαν για βιομηχανική χρήση. Ποία εφαρμογή Συνθηκών από Τουρκία περί αιχμαλώτων; Ο σφαγέας Κεμάλ, εμπορεύτηκε τα οστά των δολοφονηθέντων από αυτόν και οι Ναζί αργότερα, το λίπος των Εβραίων, από τα κρεματόρια.

Με τα άρθρα 16 και 20 της Συνθήκης της Λωζάννης, (1923), ο Κεμάλ είχε δεσμευτεί ότι η Τουρκία δεν θα διεκδικούσε εδάφη, της τέως Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με πρωτοβουλία του Βενιζέλου, επιχειρείται Ελληνοτουρκική προσέγγιση, την οποία αποδέχτηκε ο Κεμάλ. Υπογράφονται στην Άγκυρα διμερή σύμφωνα, το 1930 και το 1933, Ελλάδας και Τουρκίας, στην δε Αθήνα το 1934, το βαλκανικό σύμφωνο (Ελλάδα, Τουρκία, Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία). Τόσο πολύ είχε επιτευχθεί η προσέγγιση Ελλάδος και Τουρκίας, ώστε να προβλέπονται, από τα επιχειρησιακά σχέδια, η δημιουργία του ¨Προγεφυρώματος Πυθίου¨, όπου θα διεκπεραιωνόταν, δυτικά του Έβρου, τουρκικά στρατεύματα, για να ενεργήσουν επιθετικώς προς Ορτάκιοϊ Βουλγαρίας. Την πολιτική Βενιζέλου, στα Ελληνοτουρκικά ακολούθησαν στην συνέχεια και ο Παναγής Τσαλδάρης και ο Μεταξάς. Στην Τουρκία όμως, αντιθέτως, μετά τον θάνατο του Κεμάλ (Νοέμβριος 1938), ο διάδοχός του Ισμέτ Ινονού, υπαναχώρησε σε όλα τα Σύμφωνα, ακόμη και στο Αγγλογαλλοτουρκικό (1939) και επικαλείται ¨αυστηρή ουδετερότητα¨. Διαπραγματεύεται όμως την έξοδο της Τουρκίας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τόσο με την Αγγλία, όσο και Γερμανία, με στόχο την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στις επιδιώξεις της, είναι και η κατάληψη των Νησιών του Αιγαίου. Η εξόριστη όμως Κυβέρνηση Τσουδερού, το 1941, τοποθετήθηκε προφητικά και ρεαλιστικά ¨Εάν τα Νησιά τα καταλάβουν οι Γερμανοί, κάποτε θα φύγουν, εάν δε, οι Τούρκοι δεν θα φύγουν ποτέ¨ και το 1944 αυτό έγινε, έφυγαν οι Γερμανοί και δεν ήλθαν οι Τούρκοι.

Ακολουθώντας τη ίδια πολιτική με Ινονού, ο Μεντερές, Πρωθυπουργός της Τουρκίας, τη νύκτα 6/7 Σεπτεμβρίου 1955, οργανώνει την νύκτα του ¨Αγίου Βαρθολομαίου¨, για τους 100.000 Έλληνες της Κωνσταντινούπολης (τώρα έχουν απομείνει περίπου 3.000) και τους Έλληνες Αξιωματικούς, του Αρχηγείου του ΝΑΤΟ στην Σμύρνη. Φόνοι, βιασμοί, καταστροφή περιουσιών, εκκλησιών, σχολείων, νεκροταφείων, μαχαίρωμα ακόμη και των νεκρών, από οργανωμένα στίφη, κατευθυνόμενα από φανατικούς παντουρκιστές φοιτητές , με στρατιωτική πειθαρχία. Η συμμαχία οπερέτα ΝΑΤΟ, ενεργεί, ως ¨Πόντιος Πιλάτος¨ και αδιαφορεί, Η Ελληνική Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ικανοποιείται με μια ¨χλιαρά συγγνώμη¨ της Τουρκίας και έτερον ουδέν.

3. Τελική Διαπίστωση
Μετά τα πιο πάνω αναφερθέντα γεγονότα, σχετικά με τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις και μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974 (εκτελέσεις, ομαδικοί τάφοι, βιασμοί, αγνοούμενοι, άλλη μια γενοκτονία), συνεχίζουμε να βιώνουμε κρίσεις, ως των Ιμίων, γκρίζες ζώνες, απειλές, ύβρεις, εξευτελιστικές αναφορές, σκωπτικές ειρωνείες, ¨σύνορα της καρδιάς¨ για αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γαλάζιες πατρίδες (αν και το γαλάζιο είναι το χρώμα της ελληνικής σημαίας και επικράτειας). Παρ΄ όλα αυτά όμως, χωρίς ίχνος ηττοπάθειας, τείνουμε ειλικρινά το χέρι, για ειρήνη και φιλία στην περιοχή μας, που είναι η καλύτερη λύση για Έλληνες και Τούρκους, με βάση όμως πάντα, τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί (Λωζάννης κλπ) και το διεθνές δίκαιο. Σε καμιά όμως περίπτωση, δεν θα ανεχθούμε άλλες εδαφικές, θαλάσσιες, εναέριες συρρικνώσεις και σύμπας ο Ελληνισμός ενωμένος σε Πανστρατιά, άσχετα με τις ηττοπαθείς θέσεις, ελαχίστων ελλήνων πολιτικών, ¨αλά Πρέσπες¨, απαντά το ¨ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ¨ , ‘όπως το 480 π.Χ. στον Ξέρξη και το 1940 στον Μουσολίνι (το οικτρό τέλος του Μουσολίνι ας προβληματίσει κάποιους κραυγάζοντες και φωνασκούντες).

Βιβλιογραφία
  • «Μικρασιατική Εκστρατεία» Κώστα Φωτιάδη
  • «Τραπεζούντα-Κωνσταντινούπολη-Σμύρνη» Π. Κ. Ενεπκίδη
  • «Μικρασιατική Τραγωδία» Μιχαήλ Αγγέλου
  • «Μία Σταγόνα Ιστορία» Δημ. Καμπουράκη