Ένας αριθμός νηπίων στις ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές της Ξάνθης, αδυνατεί να μεταβεί στα νηπιαγωγεία τους καθημερινά. Ο λόγος; Η ...
Ένας αριθμός νηπίων στις ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές της Ξάνθης, αδυνατεί να μεταβεί στα νηπιαγωγεία τους καθημερινά. Ο λόγος; Η απουσία συγκοινωνίας. Τα παιδιά μένουν σπίτι, με αποτέλεσμα να χάνουν τη σχολική χρονιά και να επαναλαμβάνουν τάξεις.
Η πλειοψηφία των γονέων τους εργάζεται στο εξωτερικό ή και στην ευρύτερη περιοχή της Ξάνθης αρκετά μακριά από την οικία τους, επομένως τα οχήματα της εκάστοτε οικογένειας είτε παραμένουν αδρανή το μεγαλύτερο μέρος του έτους, είτε χρησιμοποιούνται για τη μετάβαση των γονέων στην εργασία τους.
Οι γονείς αυτοί διώκονται ποινικά με την κατηγορία ότι στερούν από τα τέκνα τους το αναφαίρετο δικαίωμα στην εκπαίδευση. Έχετε ιδέα κύριοι πως η εξαναγκαστική αυτή «φυγή» των γονέων στο εξωτερικό –αλλά και στις γύρω περιοχές- από μια αδύναμη κοινωνία με λιγοστές ευκαιρίες για εργασία, έχει ως στόχο αυτά τα παιδιά να ζήσουν μια καλύτερη ζωή και να έχουν ίσες ευκαιρίες στη μάθηση με τα υπόλοιπα; Ακριβώς γι’ αυτό παλεύουν και αγωνίζονται!
Παρακαλώ λοιπόν να στρέψετε το βλέμμα σας στους πραγματικά υπεύθυνους, οι οποίοι είναι φυσικά ο κρατικός μηχανισμός και το αρμόδιο Υπουργείο τα οποία κατά πως φαίνεται είναι αδύναμα να ανταπεξέλθουν στο πιο μικρό και απλό πρόβλημα αλλά και σε τοπικό επίπεδο, το Κέντρο Δια Βίου Μάθησης της Ξάνθης και φυσικά ο εντεταλμένος του κυρίου Περιφερειάρχη, ο οποίος ενώ κατάγεται μάλιστα από τις δυσπρόσιτες αυτές περιοχές κάθε άλλο παρά μάχεται για την ευημερία τους.
Προσωπικά πήρα την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω αρχικά με το Κ.Δ.Β. Μάθησης, όπου εξέφρασα τους προβληματισμούς και τα ερωτήματά μου. Δυστυχώς δεν έλαβα επαρκείς εξηγήσεις επί του θέματος και μετά λύπης μου διέκρινα ένα πνεύμα φυγοπονίας. Η μόνη σαφής πληροφορία που έλαβα ήταν, ότι το ΚΤΕΛ Νομού Ξάνθης δεν δύναται, να κάνει τις διαδρομές αυτές για τους μαθητές των ορεινών περιοχών, διότι μόνο επιζήμιο θα ήταν για την επιχείρηση.
Παρόλα αυτά λύσεις υπάρχουν και είναι στα χέρια μας. Εστιάζοντας στην τοπική κοινωνία και στη διοίκηση αυτής, προτείνω το εξής: Όπως όλοι γνωρίζουμε, έχουν δοθεί αρκετές άδειες ταξί σε «φίλους» της παράταξης του κυρίου Μέτιου, γιατί λοιπόν ο ίδιος να μην επιβάλλει στους κυρίους αυτούς (τους οποίους βοήθησε να αποκτήσουν τις άδειες) να μεταφέρουν τα παιδιά στα σχολεία τους;
Δεν έχει καμία σημασία για εσάς κύριε Μέτιο, η μόρφωση και η εξέλιξη αυτών των παιδιών; Σε κάθε πρόβλημα της κοινωνίας μας, καλό θα ήταν να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που αναζητά απεγνωσμένα μια λύση. Όπως θα αγωνιζόσασταν για τα δικά σας παιδιά, έτσι θα έπρεπε να αγωνίζεστε και για τα παιδιά όσων σας στήριξαν (ή και όχι).
Όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως θρησκείας, γλώσσας, χρώματος και καταγωγής έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση ανάλογα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους, σύμφωνα πάντα με το νόμο (αλλά και την κοινή λογική ενός νοήμονα ανθρώπου). Απαιτούμε τα αυτονόητα. Απαιτούμε να ακολουθήσετε κατά γράμμα τους νόμους του κράτους το οποίο υπηρετείτε. Απαιτούμε την άμεση επίλυση του θέματος.
ΧΑΤΖΗΓΚΕΝΕ ΙΡΦΑΝ
ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΜΘ