Ἀγαπητοί μου,
Ἀγαπητοί μου,
Ἀνάμεσα στίς δύο μεγάλες Δεσποτικές ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων, ἑορτάζουμε καί τήν εἴσοδό μας στό νέο πολιτικό ἔτος.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ ἑορτασμός αὐτός τά τελευταία χρόνια εἶναι ὑποτονικός διότι πολλά καί βαρειά εἶναι τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε.
Κυριαρχεῖ ἡ ἀβεβαιότητα, ἡ ὁποία ἐμποδίζει τήν αἰσιόδοξη θεώρηση τοῦ αὔριο.
Οἱ ἀγωνίες μας πολλές, οἱ προβληματισμοί μας ἔντονοι. Τό σκοτεινό νέφος πού καλύπτει τήν ἀποστατημένη ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο Εὐρώπη σκιάζει τόν καταγάλανο οὐρανό μας. Στό ὄνομα ἑνός κάλπικου προοδευτισμοῦ ἐγκαταλείψαμε τόν Θεό τῶν πατέρων μας καί τώρα τραγικά βιώνουμε τά ἀποτελέσματα τῆς ἀποστασίας ὡς ἀνασφάλεια, ἀβεβαιότητα, ἀπογοήτευση καί ἐγκατάλειψη.
Ὑποθηκεύσαμε τήν πνευματική μας ἐλευθερία ἀντί πινακίου φακῆς, θαμπωθήκαμε ἀπό τά ξυλοκέρατα τῆς ψεύτικης προόδου καταπνίγοντας τή φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, ξεχνώντας αὐτό πού ἔλεγε ὁ σοφός τῆς Ἑλληνικῆς ἀρχαιότητος Περίανδρος ὁ Κορίνθιος : «Ἐλευθερία ἐστίν ἀγαθή συνείδησις».
Ἡ ἐποχή μας κατάφερε ν’ ἀνατρέψει καί νά διαστρέψει τό νόημα τῆς ζωῆς, τήν εὐαγγελική ἀλήθεια, τά ἰδανικά τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς πατρίδος, τῆς οἰκογένειας. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει ὅτι θά κυριαρχήσει αὐτή ἡ διαστροφή.
Δυστυχῶς σήμερα μόνη μας ἔγνοια εἶναι τά ὑλικά ἀγαθά. Ὁ πλοῦτος.
Ὅμως ὁ πλοῦτος δέν εἶναι πάντοτε πηγή εὐτυχίας καί ἀνέσεως. Πολλές φορές ἀποδεικνύεται πηγή ἀνησυχίας, φόβου καί ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν προορισμό μας.
Ὁ δρόμος τοῦ πιστοῦ εἶναι πάντοτε ὑψηλόστοχος̇ πορεία πρός τά ἰδανικά. Δρόμος δυσανάβατος πού ὁδηγεῖ στόν οὐρανό, τόν τελικό προορισμό μας. Γιά νά διανύσουμε τόν δρόμο αὐτό μέ ἐπιτυχία πρέπει νά ἔχουμε συνοδοιπόρο τόν Χριστό. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (Ἰω. 15,5).
Ἡ συνοδοιπορία μέ τόν Χριστό εἶναι χωρίς ἀμφιβολία ζωή εἰρήνης, πνευματικῆς χαρᾶς, γαλήνης καί ἀναπαύσεως. Γι’ αὐτό χρειάζεται ἀπό μᾶς προσοχή ὡς πρός τή διάθεση τοῦ χρόνου μας. Ὁ Κύριος μᾶς προσφέρεται δωρεάν. «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν … ὁ μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». (Ἰω. 15,4,5).
Οἰκοῦντες ὅμως στόν κόσμο, ἔχουμε ὑποχρέωση ἔντιμης ἐργασίας καί φροντίδας γιά τήν ἐπίγεια εὐημερία μας, ὑπό τόν ὅρο τοῦ συνεχοῦς προσανατολισμοῦ μας πρός τόν Θεό. Ἡ καρδιά μας νά κυριαρχεῖται ἀπό τόν πόθο τῆς αἰώνιας ζωῆς. Νά εἴμαστε ἱεραπόστολοι μέσα στήν οἰκογένειά μας, στό περιβάλλον μας, στήν κοινωνία. Νά καλλιεργήσουμε τή ζωή τῆς πίστεως, τῆς εὐσεβείας, τῆς ἀγάπης. Νά ἁγιάζουμε τήν κάθε μας ἡμέρα μέ τήν προσευχή καί τήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου καί νά ἐφαρμόζουμε τόν Θεῖο Νόμο στή ζωή μας, «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν». (Γαλ. 4,19).
Ἡ προσπάθεια αὐτή θά εἶναι τό καλύτερο δῶρο πρός τόν ἑαυτό μας. Δῶρο πού θά ἔχει δύναμη καί ἰσχύ στήν παροῦσα ζωή καί στήν μέλλουσα.
Ἀδελφοί μου,
Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱερά Μητρόπολις, σύν τοῖς ἄλλοις, δίδει ἰδιαιτέρα βαρύτητα στήν ἱστορία, γιατί ἡ Ἐκκλησία πρέπει νά πολεμήσει μέ τά πνευματικά της ὅπλα τήν ἱστορική ἀγνωσία καί τήν ἠθελημένη διαστρέβλωση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας πού ἐπιχειρεῖται στήν πατρίδα μας.
Γι’ αὐτό τό ἐφετεινό ἡμερολόγιο τῆς Μητροπόλεώς μας τό ἀφιερώσαμε στή Γενοκτονία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀφοῦ συμπληρώνονται ἑκατό χρόνια ἀπό τόν ξεριζωμό τῶν Ποντίων ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες, προκειμένου νά γνωρίσουμε τά πραγματικά καί ἀψευδῆ γεγονότα καί νά διδαχθοῦμε ἀπό αὐτά στή ζωή μας.
Ἀγαπητοί μου,
Ὁ χρόνος φεύγει χωρίς νά μπορεῖ νά τόν δαμάσει κανείς. Ἡ ζωή κυλᾶ πρός τά ἐμπρός. Ἄς ἐκμεταλλευθοῦμε τόν χρόνο πού ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ μᾶς προσφέρει ὥστε νά ἐπανορθώσουμε τά λάθη μας καί νά κατακτήσουμε τό μέλλον. «Ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ̇ ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα». (Α΄ Ἰω. 2,17).
Σᾶς εὔχομαι ὁλόψυχα τό νέον ἔτος νά εἶναι εὐλογημένο, σωτήριο καί κατά Χριστόν εἰρηνικό καί καρποφόρο.
Μὲ πατρικὴ ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
¶ Ο ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ω Ν
Ἡ παροῦσα Ἐγκύκλιος νά ἀναγνωσθῇ ἐπ’ Ἐκκλησίαις τήν ἡμέραν τῆς Πρωτοχρονιᾶς, κατά τήν διάρκειαν τοῦ «Κοινωνικοῦ» τῆς Θείας Λειτουργίας.
