Μέσα στην καθημερινότητα της νεοελληνικής αμνημοσύνης και του μνημονιακού παροξυσμού, στο Διδυμότειχο έλαβε χώρα ένα σημαντικότατο γεγον...
Μέσα στην καθημερινότητα της νεοελληνικής αμνημοσύνης και του μνημονιακού παροξυσμού, στο Διδυμότειχο έλαβε χώρα ένα σημαντικότατο γεγονός Μνήμης και Μνημοσύνου. Ένας ξεχασμένος από πολλούς ήρωας ¨μας κτύπησε δειλά την πόρτα¨, επιστρέφοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα του μετά από 42 χρόνια.
Πρόκειται για τον Καταδρομέα Χρήστο Χατζόπουλο ο οποίος πειθόμενος από τις ρήσεις Μαρτύρων και Ηρώων του Ελληνισμού και της Ρωμηοσύνης, τον Ιούλιο του 1974, επιβιβάστηκε στο μοιραίο αεροπλάνο Νοράτλας, με σκοπό και στόχο να υπερασπιστεί μαζί με τα υπόλοιπα λιοντάρια της Α΄ ΜΚ (μεταξύ των οποίων ήταν και ο έτερος ήρωας συμπολίτης μας, ο Χριστόδουλος Δοϊτσίδης) του πατρίου εδάφους, όπως κατά το παρελθόν έκαναν οι στρατιώτες του στρατηγού Κίμωνα, του Αυτοκράτορα της Ρωμηοσύνης Νικηφόρου Φωκά καθώς και τόσοι άλλοι.
Το αεροπλάνο ως γνωστών κατερρίφθη από φίλια πυρά. Σαφώς και κανείς δε ρίχνει ευθύνες στους Κυπρίους πολυβολητές, δυστυχώς υπήρξε μια τραγική ασυνεννοησία, προφανώς στα πλαίσια του γεγονότος ότι η νήσος της Αφροδίτης, του Τεύκρου, των Βυζαντινών αγωνιστών στα μαρμαρένια αλώνια και των αγωνιστών της ΕΟΚΑ ¨κείται μακράν¨ !!!
Παρήγορο είναι το γεγονός ότι με πρωτοβουλία της XVΙ Μ/Κ Μεραρχία Πεζικού Διδυμοτείχου, εδώ και περίπου δέκα χρόνια το Διδυμότειχο τιμά τους δύο σύγχρονους ήρωές του. Στο Στρατιωτικό Μουσείο Διδυμοτείχου υπάρχουν οι προτομές τους, και ένα από τα στρατόπεδα της πόλης έχει το όνομά τους. Επίσης κάθε χρόνο κατά τη θλιβερή επέτειο της 20ης Ιουλίου, πραγματοποιείται μνημόσυνο από τη Μεραρχία για τους δύο ήρωες στο χώρο του Μουσείου.
Τα οστά του ήρωα Χρήστου Χατζόπουλου μεταφέρθηκαν από τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας για να θαφτούν στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο του Διδυμοτείχου.
Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016 έγινε η κηδεία με τις δέουσες στρατιωτικές τιμές, παρουσία της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας του τόπου μας και πλήθος ανθρώπων, στρατιωτικών και πολιτών οι οποίοι έσφιξαν το χέρι των συγγενών του ήρωα ευχόμενοι «Καλόν Παράδεισο» και αναγνωρίζοντάς τον ως «Άξιο της Πατρίδος». Μακάρι να ζήσουμε ξανά τις ίδιες στιγμές και με τον ερχομό των οστών του Χριστόδουλου Δοιτσίδη.
Όπως προανέφερα τουλάχιστον εδώ και δέκα χρόνια ο στρατός πράττει το καθήκον του και τιμά τα δύο παλικάρια, όπως βεβαίως και ο Δήμος Διδυμοτείχου τίμησε τα δύο άξια τέκνα του, συμβάλλοντας οικονομικά στη δημιουργία της προτομής τους και δίνοντας τα ονόματά τους στην οδό που περνάει μπροστά από το Στρατιωτικό Μουσείο Διδυμοτείχου.
Ο Δήμος Διδυμοτείχου δύναται να προβεί και σε ακόμη μία ενέργεια προς τιμήν των παλικαριών, λόγω του ότι και οι δύο υπήρξαν αθλητές, θα μπορούσε το Δημοτικό Στάδιο Διδυμοτείχου να ονομαστεί ως ¨Δημοτικό Στάδιο Καταδρομέων Χρήστου Χατζόπουλου και Χριστόδουλου Δοϊτσίδη¨.
Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι τα οστά του Χρήστου Χατζόπουλου πρώην ποδοσφαιριστή της Αθλητικής Ένωσης Διδυμοτείχου, επέστρεψαν στο Διδυμότειχο την ημέρα που διεξήχθη ο ποδοσφαιρικός αγώνας Ελλάδος – Κύπρου, όπου κατά την έναρξη του ακούστηκε ο ένας Εθνικός Ύμνος εις την Ελευθερία καθώς βεβαίως μπορεί επισήμως να υπάρχουν δύο κράτη αλλά κατ΄ ουσίαν υπάρχει μία εθνότητα.
Πιστεύω ότι με την μετονομασία του σταδίου θα βοηθήσουμε να μείνει στη μνήμη όλων όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό (που βεβαίως οι περισσότεροι είναι νέοι) η θυσία των δύο παλικαριών, για τους οποίους μπορούν οι αθλητικοί σύλλογοι της περιοχής μας να διοργανώνουν αθλητικούς αγώνες τιμώντας τη μνήμη τους.
* του Ιωάννη Α. Σαρσάκη (Καστροπολίτη)
