Ζούμε πια στην καθημερινότητα της αγωνίας. Τα νοικοκυριά της φτώχειας όλο και πληθαίνουν, οι οικονομικές απώλειες συνεχίζονται με αμείωτ...
Ζούμε πια στην καθημερινότητα της αγωνίας. Τα νοικοκυριά της φτώχειας όλο και πληθαίνουν, οι οικονομικές απώλειες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό και τα χρέη στέκουν σαν άλλη δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι χιλιάδων συμπατριωτών. Έλληνες βαδίζουν με σκυφτό κεφάλι, βυθισμένοι στις δικές τους σκέψεις για το χθες, το σήμερα, το αύριο. Η ραγδαία επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης δυστυχώς, δεν έχει επιφέρει αλλαγές μόνο στον ψυχισμό των ενηλίκων αλλά έχει συμπαρασύρει στη δίνη της και τους νέους.
Με βάση την έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την «Παιδική και Νεανική Βία», διαπιστώνεται πως η οικονομική κρίση έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην σφοδρή αύξηση της παιδικής και νεανικής επιθετικότητας. Οι μορφές βίας που παρατηρούνται είναι: Ύβρεις, ξυλοδαρμοί, ψυχολογική βία, σεξουαλική βία. Δυστυχώς, σήμερα η βία έχει εισχωρήσει και στο χώρο του σχολείου, το οποίο πλέον δεν είναι, όπως φαίνεται, σε θέση να προστατέψει το μαθητή-θύμα, αλλά ούτε και να νουθετήσει το μαθητή- θύτη.
Ο 1 στους 5 μαθητές παρουσιάζει μέτρια έως κακή σχολική επίδοση. Οι οικογένειες προχωρούν σε σημαντικές περικοπές παροχών προς τα παιδιά με σκοπό την μείωση των εξόδων. Οι περικοπές αφορούν ως επί το πλείστον ψυχαγωγικές δραστηριότητες, όπως αθλητισμό, θέατρο, ζωγραφική. Δραστηριότητες μέσω των οποίων το παιδί δημιουργούσε την ταυτότητα του, έχτιζε την αυτοεικόνα του, αποκτούσε αυτοπεποίθηση, χαιρόταν και ηρεμούσε. Όλες αυτές οι περικοπές που για πολλές οικογένειες είναι αναγκαίες, δημιουργούν στο παιδί θυμό, άγχος, φόβο, συναισθήματα που σε κάποιες περιπτώσεις εκδηλώνονται με πράξεις βίας.
Δυστυχώς όπως προαναφέρθηκε, περιστατικά βίας συναντώνται εντός του σχολείου από ομάδες συνομηλίκων οι οποίοι συχνά δρουν με την ανοχή εκπαιδευτικών και μαθητών. Συνεπώς, το σχολικό περιβάλλον στην Ελλάδα του 2012, αδυνατεί να προστατέψει το μαθητή, αυξάνει το άγχος, δεν προάγει αξίες όπως η φιλία, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον άνθρωπο. Ευτυχώς, μέσα στο σκοτάδι ορισμένων, υπάρχουν φωτεινά παραδείγματα διευθυντών, εκπαιδευτικών και σχολείων που επιτελούν αξιοθαύμαστο έργο και μας δίνουν κουράγιο και ελπίδα για ένα πιο ανθρώπινο μέλλον.
Από την άλλη τα στοιχεία που δημοσίευσε η ΟΛΜΕ, δεν είναι απλώς ανησυχητικά, είναι ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΑ: «80 Εισαγγελικές παρεμβάσεις για επιθετικές συμπεριφορές μαθητών ενώ τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρξε καμία απολύτως». Τα στοιχεία αυτά δείχνουν όχι μόνο την αναλγησία του κράτους αλλά και την παντελή έλλειψη αρχών και αξιών.
Η επιθετικότητα δεν είναι τίποτα παραπάνω από κραυγή αγωνίας, θυμού και φόβου. Αγωνία των παιδιών που δεν μπορούν να έχουν το καθημερινό γεύμα στο σχολείο, θυμός για τους γονείς που έμειναν άνεργοι, που τα χαμόγελα έσβησαν απότομα από τα πρόσωπα των οικείων τους. Θυμός και φόβος για τον εις βάρος τους χλευασμό από κάποιους οι οποίοι τους καλούν βίαια να εγκαταλείψουν την χώρα στην οποία νόμιμα κατοικούν ως Έλληνες πολίτες. Αυτοί οι μαθητές θα προβούν σε πράξεις βίας, θα εγκαταλείψουν πρόωρα τη σχολική φοίτηση, θα κλέψουν, θα μουντζώσουν το ανελέητο κράτος «δικαίου».
Η εκπαίδευση όμως, είναι σε θέση και πρέπει να αλλάξει την ρότα του καραβιού. Μπορούν οι εκπαιδευτικοί μας να προσφέρουν πολλά ώστε ο σχολικός χώρος να γίνεις τόπος αλληλοβοήθειας, ψυχολογικής συμπαράστασης, ασφάλειας, αποδοχής, ενσυναίσθησης. Να γίνει το λιμάνι τους! Ο εκπαιδευτικός σήμερα είναι ανάγκη να σκύψει πάνω από το μαθητή με αγάπη. Να ακούσει με προσοχή, προσφέροντας καθοδήγηση και συμβουλευτική.
Σημαντικό κομμάτι του ημερήσιου σχολικού προγράμματος θα έπρεπε να είναι η Συναισθηματική Αγωγή του μαθητή. Χρειάζεται κάθε παιδί να μάθει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του και τη χρησιμότητα αυτών. Να μάθει πώς μπορεί να διαχειρίζεται τα συναισθήματα εκφράζοντάς τα με τρόπο εποικοδομητικό και λειτουργικό. Επίσης, προγράμματα Αγωγής του Καταναλωτή τώρα είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε άλλη φορά. Κρίνεται σκόπιμο να ενημερωθούν οι μαθητές για τα δικαιώματα τους ως καταναλωτές, αλλά και να μυηθούν σε θετικές συμπεριφορές κατανάλωσης, αποφεύγοντας την αλόγιστη σπατάλη.
Σκοπός είναι να κατανοήσουν όλα τα παιδιά πως η υπερκατανάλωση δεν είναι ένδειξη εξυπνάδας, σπουδαιότητας ή κάλους. Δεν γίνεται κάποιος σοφότερος αν φορέσει ένα μπλουζάκι με τον Mickey ή πληρώσει για αυτό 80€. Η σοφία και η πρόοδος θα έρθουν διασχίζοντας άλλους δρόμους, που θα πρέπει να γνωρίσουν μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία. Στο Νομό Ροδόπης η Ένωση Καταναλωτών έχοντας πάντα κατά νου τις ανάγκες του καταναλωτή, σε συνεργασία με το Europe Direct ξεκίνησε σειρά ενημερώσεων σε Δημοτικά και Γυμνάσια της πόλης με σκοπό την ενδυνάμωση αλλά και την ενημέρωση των μαθητών για τις συνετές καταναλωτικές συνήθειας και τα δικαιώματά τους.
Τα χρόνια της νιότης, της παιδικότητας, της ανεμελιάς είναι σημαντικό κομμάτι στη ζωή κάθε ανθρώπου. Μας συντροφεύει πάντα η ανάμνησή τους. Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν, να στιγματιστεί ανεπανόρθωτα η παιδική ψυχή. Ας γίνει στόχος μας, η ευχαρίστηση του παιδιού. Ας μπει για λίγο στην άκρη η εκμάθηση της ιστορίας και ας έρθει μπροστά η αγωγή.
Γεωργιάδου Ειρήνη
Κοινωνική Λειτουργός
