Τετάρτη 29/08, ώρα 11:15 π.μ. Μπαίνω στο αστικό και με πιάνει μελαγχολία. Και πώς να μη σε πιάνει, όταν ακούς τις κυρίες δίπλα σου, να ξ...
Τετάρτη 29/08, ώρα 11:15 π.μ.
Μπαίνω στο αστικό και με πιάνει μελαγχολία. Και πώς να μη σε πιάνει, όταν ακούς τις κυρίες δίπλα σου, να ξεφυσάνε και να ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους; “Η κόρη μου πέρασε Ακαδημία. Να δω τι θα κάνει από’δω και πέρα”, λέει με αγωνία η μία μάνα στην άλλη. “Είδαμε κι η δικιά μου, που τελείωσε Αγγλική Φιλολογία…Από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο και στα φροντιστήρια να την εκμεταλλεύονται μέχρι εκεί που δεν πάει”, απαντάει η άλλη αναστενάζοντας.
Μπαίνω στο αστικό και με πιάνει μελαγχολία. Και πώς να μη σε πιάνει, όταν ακούς τις κυρίες δίπλα σου, να ξεφυσάνε και να ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους; “Η κόρη μου πέρασε Ακαδημία. Να δω τι θα κάνει από’δω και πέρα”, λέει με αγωνία η μία μάνα στην άλλη. “Είδαμε κι η δικιά μου, που τελείωσε Αγγλική Φιλολογία…Από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο και στα φροντιστήρια να την εκμεταλλεύονται μέχρι εκεί που δεν πάει”, απαντάει η άλλη αναστενάζοντας.
Ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες για άλλη μία χρονιά οι βάσεις για Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. για όλα εκείνα τα παιδιά, που κόπιασαν όλη τη χρονιά για ένα καλύτερο αύριο. Όπως κάθε χρόνο, είχαμε άνοδο σε κάποιες σχολές, πτώση σε άλλες…και τι μ’αυτό; Τα πράγματα είναι τόσο δύσκολα, που δυστυχώς πολλά παιδιά μπορεί να αναγκαστούν να στερηθούν τη χαρά της φοιτητικής ζωής.
Και μέσα σε όλα αυτά, έφτασε στ’αυτιά μας και η είδηση για καταργήσεις σχολών και συγχωνεύσεις Α.Ε.Ι., Τ.Ε.Ι. και σχολείων. Η αφορμή; Δήθεν ότι πρέπει να μειωθούν τα παραρτήματα κάποιων σχολών, γιατί είναι περισσότερα απ’όσα πρέπει σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η πραγματική αιτία; Και το θυμήθηκαν τώρα; Δε νομίζω. Είναι τόσο μεγάλα και πραγματικά απίστευτα τα ποσά, που’φάγανε όλοι «αυτοί» μέσα στον χώρο της Παιδείας, που φτάσαμε στο τραγικό σημείο πριν λίγες μέρες να έχουμε διακοπή του ρεύματος σε εργαστήριο του Τμήματος Γεωπονίας του Α.Π.Θ., λόγω απλήρωτων εδώ και χρόνων λογαριασμών της Δ.Ε.Η.
Έτσι λοιπόν, μιας και δεν είναι σε θέση πλέον να καλύψουν όλες τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες, που απαιτούν τα τόσα πολλά τμήματα Παιδαγωγικής π.χ., αποφασίζουν να συγχωνεύσουν τμήματα πολλών σχολών και να τα μεταφέρουν κατά κύριο λόγο στις μεγαλουπόλεις. Τα αρνητικά απ’αυτή την απόφαση δεν τα βλέπουν;
Πρώτα απ’όλα, τα μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα ασφυκτιούν από τη στιγμή που όσοι σπούδαζαν σε νησιά ή σε επαρχίες, αναγκάζονται να μετακομίσουν εκεί για να ολοκληρώσουν τον κύκλο σπουδών τους.
Έπειτα, τι μένει πίσω; Σκέφτηκε κανείς τα μέρη, όπου θα κλείσουν οι σχολές, τι θα απογίνουν; Μπορεί να μην ερημώσουν τελείως αλλά σίγουρα θα χάσουν πολλά ως προς την τοπική τους οικονομία και ανάπτυξη. Οι φοιτητές δίνουν ζωή σε όποιο μέρος και να είναι. Και φυσικά συμβάλουν και με το παραπάνω στην οικονομική ενίσχυση του κάθε τόπου.
Τέλος, υπολόγισε κανείς, αν όλοι εκείνοι οι σπουδαστές, που θα αναγκαστούν να μετακομίσουν σε άλλα μέρη, για να αποφοιτήσουν απ’τις σχολές τους, θα μπορέσουν να επιβιώσουν στους νέους τόπους κατοικίας τους; Εννοώ ότι κατά τη δική μου γνώμη είναι πολύ πιο οικονομική και προσιτή η φοιτητική ζωή στην επαρχία παρά στην πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα.
Λύση για εμένα, είναι να κλείσουν μια και για πάντα σχολές, που δεν έχουν καθόλου ζήτηση και που δεν προσφέρουν πιθανόν τίποτα στη χώρα μας, παρά να συρρικνωθούν παραρτήματα σχολών, που εξυπηρετούν και πολλούς φοιτητές και τους ντόπιους κατοίκους των εκάστοτε περιοχών.
Μαρία Τότσκα
marakitot@gmail.com
