Όσοι έχουν επισκεφτεί το Λούβρο και έχουν αντικρίσει την Αφροδίτη της Μήλου, σεργιανίζουν τη μνήμη τους στα βάθη της Ιστορίας. Ψάχνοντας...
Όσοι έχουν επισκεφτεί το Λούβρο και έχουν αντικρίσει την Αφροδίτη της Μήλου, σεργιανίζουν τη μνήμη τους στα βάθη της Ιστορίας. Ψάχνοντας… μαθαίνει λοιπόν κανείς ότι στις 23 Μαϊου του 1820, έναν χρόνο πριν την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ένα από τα σημαντικότερα αγάλματα που ανακαλύφτηκαν ποτέ, φορτώθηκε σε ένα πλοίο με προορισμό το Παρίσι, και το Μουσείο του Λούβρου.
Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που είχαν εκτυλιχτεί στο λιμάνι της Λήμνου, με τους κατοίκους, διχασμένους, να κοντεύουν να καταστρέψουν το άγαλμα, επειδή δεν είχαν αποφασίσει αν τους συνέφερε να το πουλήσουν στους Γάλλους, ή να περιμένουν να το παραλάβει ο Σουλτάνος, αποδίδουν με πειστικότητα την εθνική κακοδαιμονία του τόπου.
Από τότε κιόλας, προτού δηλαδή ξεκινήσει η Επανάσταση, η Ελλάδα είχε λεηλατηθεί. Και εμείς, το μόνο που κάναμε ήταν να μαλώνουμε μεταξύ μας. Όπως και σήμερα, δηλαδή. Όπως πάντα.
Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που είχαν εκτυλιχτεί στο λιμάνι της Λήμνου, με τους κατοίκους, διχασμένους, να κοντεύουν να καταστρέψουν το άγαλμα, επειδή δεν είχαν αποφασίσει αν τους συνέφερε να το πουλήσουν στους Γάλλους, ή να περιμένουν να το παραλάβει ο Σουλτάνος, αποδίδουν με πειστικότητα την εθνική κακοδαιμονία του τόπου.
Από τότε κιόλας, προτού δηλαδή ξεκινήσει η Επανάσταση, η Ελλάδα είχε λεηλατηθεί. Και εμείς, το μόνο που κάναμε ήταν να μαλώνουμε μεταξύ μας. Όπως και σήμερα, δηλαδή. Όπως πάντα.
