GRID_STYLE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΠΗΓΗ Α.Ε

ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

latest

ISTIKBAL



«Η περηφάνια για τους πραγματικούς εθελοντές μας»

Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής έχουμε πει πολλές φορές. Είναι η στάση ζωής των ανθρώπων που επιμένουν με συνέπεια για μια ολόκληρη ζωή να σ...

Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής έχουμε πει πολλές φορές. Είναι η στάση ζωής των ανθρώπων που επιμένουν με συνέπεια για μια ολόκληρη ζωή να σφυροκοπούνε στο ίδιο αμόνι των ανθρώπινων αξιών, είναι μια μικρή μειοψηφία μα δεν είναι λίγοι, ζουν ταπεινά ανάμεσά μας, στην ίδια πόλη, στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες γωνίες, δίχως το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει, πάντοτε όρθιοι και συχνά μόνοι, μέσα στη φοβερή ερημιά του πλήθους. Σε τούτο το αλλόκοτο κομποσκοίνι έρχεται και η πράξη τούτων των αθόρυβων εθελοντών, όλων των πραγματικών εθελοντών μια πράξη , μια στάση ζωής, μια απόφαση. Μια απόφαση, μια προσπάθεια στο σύντομο χρόνο της ζωής, να μοιραστούν κάτι με τους απελπισμένους, κάτι ενδεχομένως μάταιο, ενδεχομένως μικρό, μα σίγουρα ασημένιο ποίημα, αχάλαστο στις αγοραπωλησίες και στα λόγια του ανέμου.

Γι ‘ αυτό είμαι χαρούμενος που υπάρχουν οι εθελοντές δάσκαλοι του «Οδυσσέα» («Οδυσσέας» είναι ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο εθελοντών της Θεσσαλονίκης με στόχο τον αλφαβητισμό των μεταναστών ), με τον ίδιο τρόπο που είμαι χαρούμενος που υπάρχουν τα «πίσω θρανία» στο σχολείο, οι εθελοντές δάσκαλοι των μεταναστών και των τσιγγάνων, οι εθελοντές των αντιρατσιστικών πρωτοβουλιών, οι εθελοντές αιμοδότες των αρρώστων, οι εθελοντές δωρητές αιμοπεταλίων για τους καρκινοπαθείς, οι εθελοντές δικηγόροι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι εθελοντές που μεριμνούν και μοχθούν για το καθημερινό τραπέζι της «αγάπης» στη Μητρόπολη, οι εθελοντές γιατροί των ανασφάλιστων και των καταφρονημένων, οι εθελοντές Σαμαρείτες της Ξάνθης που εφάρμοζαν την βοήθεια στο σπίτι πριν το ανακαλύψει και επιχορηγήσει η Πολιτεία. Αυτοί που «ξοδεύουν» το χρόνο τους για να κάνουν συντροφιά σε μοναχικούς και αρρώστους συμπολίτες μας, που κάνουν κλύσματα σε γέροντες γονείς γιατί δεν το ανέχονται και αηδιάζουν τα παιδιά τους. Αυτοί που «ξοδεύουν» το χρόνο τους για να έχουμε πυρασφάλεια στο περιαστικό δάσος της Ξάνθης, ενώ εμείς κοιμόμαστε αμέριμνοι ή διασκεδάζουμε στα καλοκαιρινά clubs. 

Ο εθελοντής Παπαγρηγόρης που «μάζευε» τα χαρτιά και τα χαρτόνια, έφτιαχνε ανακύκλωση αλλά και κοινωνική μέριμνα χρόνια πριν, και που ακόμη και τώρα συνεχίζει όπως συνεχίζουν να τον χλευάζουν αβασάνιστα και κάποιοι «καλοβολεμένοι» συμπολίτες μας.  Η ακούραστη κυρία Κούλα που πάντα βοηθάει όποιον χτυπήσει την πόρτα της αλλά δε «μασάει» και τα λόγια της απέναντι στις λεγόμενες Εξουσίες και Αρχές. Η «έφηβος» πρόεδρος του Γηροκομείου Ξάνθης, η Βιβή μας  που αν και συμπληρώνει «οκτώ δεκαετίες»  παλεύει καθημερινά εδώ και 45 χρόνια για τις καλύτερες συνθήκες των έγκλειστων γονέων και παππούδων μας, που εμείς εγκαταλείψαμε ή κατά τη λαϊκή έκφραση «παρκάραμε» στο γηροκομείο! .

Είμαι χαρούμενος που όποτε μπορεί να μου δοθεί ευκαιρία να μιλήσω μέσα στα σχολεία και στα παιδιά δε τους μιλώ μόνο για αιμοδοσία αλλά και για εθελοντισμό όπως έκανα προχθές στο 2ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης. Όχι όμως τον «εθελοντισμό» που ανακαλύφθηκε το 2004 επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Άλλη μια χαμένη και αναξιοποίητη ευκαιρία. Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος που μπορώ να πω και μεταφέρω σε αυτά τα παιδιά πως υπάρχουν και σήμερα κάποιοι που, αγνοημένοι από τους δημεγέρτες, από τους δημαγωγούς, από τους επίδοξους παντογνώστες, από τους επικοινωνιακούς ταγούς, από τους συναινετικούς σοφούς, από όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι, υπάρχουν εθελοντές που πραγματικά φτιάχνουν κάτι που είναι και αποτελεί πράξη και όχι μόνο λόγια και θεωρία. 

Μπορεί ένας πληρωμένος αρθρογράφος ή ένας ακόμη ακριβότερος διανοούμενος της λεγόμενης Νέας Εποχής κρατώντας στα χέρια του το μικρόφωνο ενός μεγάλου καναλιού, πατώντας σε ένα περίλαμπρο βήμα να τους περιγελάσει ή να ξεμπερδέψει μαζί τους κάνοντας λόγο για μειοψηφικές ομάδες και συμπεριφορές που βρίσκονται έξω από την εξέλιξη των πραγμάτων. Ξεχνούν πολλοί όμως ότι αυτοί οι εθελοντές ήταν που προσέφεραν πάντοτε, χρόνια ολόκληρα, χωρίς αντίδωρα και αντιμισθίες και οι υπόλοιποι, οι καλοβολεμένοι, οι καλοταϊσμένοι και οι καλοπερασάκηδες χτυπούσανε την πόρτα τους όταν είχανε ανάγκη. Μπορεί η πατρίδα μας να δεινοπαθεί οικονομικά και να μην έχουν «έρθει» ακόμη τα χειρότερα αλλά τώρα είναι που θα αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο ο εθελοντισμός. Πάντα στα δύσκολα χρόνια μαζί με τα χειρότερα συναισθήματα και συμπεριφορές που εκδηλώνονται και θυμίζουν ζούγκλα και κανιβαλισμό «αναβλύζουν» και τα πιο αδαμάντινα επίσης συναισθήματα και συμπεριφορές του εθελοντισμού και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Μα ο χρόνος, αυτός ο πανδαμάτωρ χρόνος, θα κρίνει καλύτερα από όλους αυτούς τους προαναφερόμενους επί αμοιβή κριτές και τους επί αμοιβή δημοσιογράφους. Αυτός ο χρόνος θα δείξει ποιοι κράτησαν εν τέλει όρθιο το αλεξικέραυνο τη νύχτα της μεγάλης καταιγίδας τότε που μούγκριζε ο ουρανός και έτρεμαν τα τζάμια των ασφαλισμένων σπιτιών μας!

του Ιωάννης Χαρ. Παπαχρόνη
Πρόεδρος Δ.Σ. Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ν. Ξάνθης «Η ΑΓΑΠΗ»

Δεν υπάρχουν σχόλια