Το σύνδρομο της κάνναβης: Αύξηση της χρήσης κατά 650% από το 2016

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνώρισε επίσημα το σύνδρομο CHS και προειδοποιεί για τους κινδύνους.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνώρισε επίσημα το σύνδρομο CHS και προειδοποιεί για τους κινδύνους.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πρόσθεσε στο διαγνωστικό του εγχειρίδιο το «Σύνδρομο Υπερέμεσης από Κανναβινοειδή» (CHS) στο διαγνωστικό του εγχειρίδιο, βασισμένος σε οδηγία που εξέδωσε τον Οκτώβριο.

Για πρώτη φορά υπάρχει ξεχωριστός κωδικός ICD-10 για το CHS, κάτι που βοηθά στη σαφέστερη διάγνωση και στη βελτιωμένη φροντίδα των ασθενών που αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα, το οποίο σχετίζεται με έντονη ναυτία και εμετό

Συγκεκριμένα, το CHS προκαλεί παρατεταμένα και έντονα επεισόδια ανεξέλεγκτου εμετού σε χρόνιους χρήστες κάνναβης. Πολλοί βρίσκουν προσωρινή ανακούφιση με καυτά ντους ή μπάνια, ενώ κάποιοι εφαρμόζουν τοπικά σκευάσματα καψαϊκίνης, τα οποία μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα.

Η ενημέρωση του ΠΟΥ, που τέθηκε σε ισχύ την 1η Οκτωβρίου, επιτρέπει στους επαγγελματίες υγείας να δίνουν πλέον πιο συγκεκριμένη διάγνωση, αλλά και να καταγράφουν και να μελετούν το σύνδρομο με μεγαλύτερη ακρίβεια. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα, καθώς η εμφάνιση του CHS έχει αυξηθεί απότομα από το 2016.

Η εκτόξευση των περιστατικών και η ισχύς της THC

Νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open στις 24 Νοεμβρίου έδειξε ότι οι επισκέψεις στα επείγοντα λόγω CHS εκτοξεύτηκαν στη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και παραμένουν αυξημένες. Οι ερευνητές αποδίδουν την άνοδο στο αυξημένο στρες, την απομόνωση και τα προϊόντα κάνναβης υψηλής ισχύος.

Συγκεκριμένα οι εισαγωγές στα επείγοντα αυξήθηκαν περίπου 650% από το 2016 μέχρι το ανώτερο σημείο της πανδημίας, ιδιαίτερα σε άτομα 18 έως 35 ετών. Η έρευνα κατέγραψε και μεγάλη αλλαγή στην ισχύ της THC (τετραϋδροκανναβινόλης), της κύριας ψυχοδραστικής ένωσης που βρίσκεται στο φυτό της κάνναβης, υπεύθυνης για την ευφορία και την ψυχοδραστική επίδραση.

Σήμερα τα προϊόντα συχνά ξεπερνούν το 20% THC, όταν τη δεκαετία του 1990 έφταναν περίπου το 5%. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις με ισχύ έως και 90%, γεγονός που δημιουργεί σοβαρή ανησυχία για τη δημόσια υγεία.

Ο δρ. Andrew Meltzer, καθηγητής επειγοντολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου George Washington, δημοσίευσε μελέτη νωρίτερα φέτος που έδειξε ότι το CHS αποτελεί σημαντικό οικονομικό βάρος και πρόβλημα δημόσιας υγείας που δεν έχει λάβει την προσοχή που χρειάζεται.

Σε δελτίο τύπου, ο Meltzer εξήγησε ότι πολλοί από τους πιο βαρείς και χρόνιους χρήστες δεν αντιλαμβάνονται ότι η κάνναβη είναι η αιτία των επαναλαμβανόμενων επεισοδίων εμετού. Τόνισε επίσης ότι όσοι ξεκινούν τακτική χρήση σε μικρή ηλικία έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν το σύνδρομο. Η μοναδική αποτελεσματική πρόληψη των κυκλικών επεισοδίων πόνου, ναυτίας και εμετού είναι η διακοπή της χρήσης κάνναβης.

Η τοπική εφαρμογή καψαϊκίνης μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και της ναυτίας, όπως και τα καυτά ντους ή μπάνια, όμως σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν φάρμακα όπως στα επείγοντα η αλοπεριδόλη για πιο άμεση ανακούφιση.

Κίνδυνοι για τους νέους και οι διαθέσιμες θεραπευτικές λύσεις

Μαζί με το σύνδρομο CHS παρατηρούνται και αυξανόμενες ανησυχίες για άγχος, κατάθλιψη και άλλα ψυχικά προβλήματα στους εφήβους που κάνουν συχνή χρήση, ειδικά όταν ξεκινούν σε μικρή ηλικία.

Ο Meltzer εξήγησε ότι το CHS μπορεί να έχει σημαντική επίδραση, ιδιαίτερα σε όσους αρχίζουν καθημερινή χρήση πριν τα 18. Η ηλικιακή αυτή ομάδα έχει πιο συχνές επισκέψεις στα επείγοντα και μεγαλύτερο συνολικό φορτίο νόσου. Η ενημέρωση και ο έγκαιρος εντοπισμός της χρήσης μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση του κινδύνου.

Το βασικό μήνυμα είναι ότι το CHS αντιμετωπίζεται, αλλά ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η διακοπή της κάνναβης. Επειδή όμως αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για καθημερινούς χρήστες, απαιτείται εξατομικευμένη προσέγγιση.

Ο συνδυασμός γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας, θεραπείας κινητοποίησης, αντικαταθλιπτικών, βενζοδιαζεπινών και σε ορισμένες περιπτώσεις αντιεπιληπτικών μπορεί να μειώσει την επιθυμία και να βοηθήσει στη διαχείριση της ψυχολογικής και σωματικής εξάρτησης. Υπάρχουν και ορισμένες νέες προσεγγίσεις υπό εξέλιξη, όμως μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εγκεκριμένο φάρμακο για τη θεραπεία της διαταραχής χρήσης κάνναβης.