ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ
Κυριακή 07-10-2018
ΩΡΑ: 10:30 Δοξολογία τῶν Συλλόγων Ξανθιωτῶν Ἀττικῆς ἐπί τῇ ἀπελευθερώσῃ τῆς Ξάνθης.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Σε όποια γωνιά του πλανήτη και αν στραφείς, τα μάτια αντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Και αυτά με την σειρά τους γεννούν σκληρότητα, κατάθλιψη, απαισιοδοξία. Ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τι σημαίνει χαρά, η καλύτερα, όπως και τόσα άλλα πράγματα έχει ξεχάσει να την ζει προσπαθώντας να τη μελετήσει, να την κατανοήσει.
Σε μια άσημη πόλη της Ιουδαίας, την Ναΐν, εξελίσσεται μία σκηνή αρκετά συνηθισμένη τα χρόνια εκείνα. Κάποιος νέος είχε πεθάνει και όπως συνήθως συμβαίνει στις κηδείες των νέων, πλήθος κόσμου, ακολουθούσε την εξόδιο πομπή.
Το τραγικό στην περίπτωση εκείνη έγκειται στο ότι ο νεαρός ήταν ο μονάκριβος γιος μιας χήρας, η οποία με τον θάνατό του έμενε ολομόναχη στη ζωή και απροστάτευτη. Γι’ αυτό και η γυναίκα εκείνη είχε πραγματικούς λόγους να κλαίει πολύ, τόσο για το μονάκριβο παιδί της, όσο και για τον εαυτό της.
Και εκεί που η εξόδιος πομπή είχε πάρει τον δρόμο της προς το κοιμητήριο, ένας άγνωστος τους σταματά απευθυνόμενος στη μητέρα μ’ έναν τόνο προστακτικό. Γυναίκα, «Μην κλαις». Ποιός τον είχε καλέσει; Κανείς. Ο φιλάνθρωπος Κύριος είχε προσέλθει μόνος του, εκεί που ψηλαφούσε τον πόνο του πλάσματός του για να καταργήσει τον πόνο. Αξιοπρόσεκτο το ότι απευθύνεται στη χήρα μάνα του νεκρού. Όλοι γύρω της κλαίγανε. Κι όμως, ο Χριστός μόνο σ’ αυτή λέει να μην κλαίει, μάλλον γιατί μόνον αυτή έκλαιγε πραγματικά, καθώς μόνη βίωνε τον πόνο στα κατάβαθα της ψυχής της.
Αν η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου έγινε για να αναδειχθεί ο Χριστός μας ως νικητής του θανάτου, αν η ανάσταση του Λαζάρου έγινε για να τον προσδιορίσει ως νικητή της φθοράς, η ανάσταση του μονογενούς υιού της χήρας της Ναΐν γίνεται για να καταδειχθεί ως ο αναιρέτης του πόνου, η αιτία της κατάργησής του, το λυτρωτικό φάρμακο για την κατανίκησή του. Ο Χριστός μας προσέρχεται στη Ναΐν και επιτελεί το θαύμα, μόνο και μόνο για να δώσει ένα μήνυμα στην οικουμένη, στον κάθε άνθρωπο, ότι ο πόνος είναι κατάσταση αναστρέψιμη. Μπορεί να φαίνεται ως θηρίο έτοιμο να καταπιεί τον κάθε άνθρωπο, στην πραγματικότητα όμως έχει ήδη καταβληθεί και κατανικηθεί από τον Λυτρωτή του ανθρώπινου γένους.
Το μόνιμο λάθος της ανθρωπότητας είναι ότι αρνείται να καταφύγει στον Χριστό ως τον αναιρέτη του πόνου και δοτήρα της χαράς. Και όμως, ο ίδιος ο Χριστός απευθυνόμενος στους μαθητές του μίλησε με τον πλέον αξιόπιστο τρόπο για τη χαρά που ο ίδιος προσφέρει και την οποία κανείς δεν μπορεί να τους την πάρει.
