Γράφει ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος Η απαίτηση του ΔΝΤ για επιτάχυνση της εφαρμογής των μέτρων 2019 – 2020 καταλύτης τ...
Γράφει ο Ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Γιώργος Κύρτσος
Η απαίτηση του ΔΝΤ για επιτάχυνση της εφαρμογής των μέτρων 2019 – 2020 καταλύτης των εξελίξεων
Η πίεση που ασκεί το ΔΝΤ για εφαρμογή των μέτρων που έχει ήδη ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα για το 2019 και το 2020, από τις αρχές του 2019, δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Το τέλος του αφηγήματος
Το ΔΝΤ αναδεικνύει με τη στάση του το τελευταίο μεγάλο κόλπο του κ. Τσίπρα. Αντί να ολοκληρώσει τα μνημονιακά μέτρα μέχρι τη λήξη του προγράμματος – μνημονίου τον Αύγουστο του 2018 έχει μεταφέρει τα πιο δύσκολα από αυτά για το 2019 και το 2020 προκειμένου να διευκολυνθεί πολιτικά.
Αυτό σημαίνει ότι στο ξεκίνημα του 2019 θα έχουμε δραστική μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων και στο ξεκίνημα του 2020 μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα. Εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι θα δεχθούν την επόμενη διετία φοβερό εισοδηματικό πλήγμα εφόσον θα μειωθεί η σύνταξή τους αλλά θα πληρώνουν περισσότερους φόρους εξαιτίας της μείωσης του αφορολόγητου ορίου στο ετήσιο εισόδημα.
Το ΔΝΤ πιέζει για την επιτάχυνση της εφαρμογής των μέτρων για δυο λόγους. Θεωρεί ότι η ελληνική οικονομία δεν πιάνει τους αναπτυξιακούς στόχους που θέτει η κυβέρνηση κατά συνέπεια πρέπει να υπάρξουν νέες παρεμβάσεις για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος.
Στέλνει επίσης μήνυμα στους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές ότι πρέπει να φανούν πιο τολμηροί στην αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου γιατί με τις επιδόσεις που έχει η ελληνική οικονομία το χρέος δεν θα γίνει βιώσιμο.
Πολιτική αδυναμία
Η παρέμβαση του ΔΝΤ βρίσκει την κυβέρνηση Τσίπρα σε πλήρη πολιτική αδυναμία. Στα διαπλεκόμενα χαρακτηριστικά της που ανέδειξε η συνεργασία Τσίπρα – Σαββίδη και στην αδυναμία της να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα εθνικά θέματα προστίθεται η προοπτική σκλήρυνσης της λιτότητας ενώ η κυβέρνηση διαφημίζει την υποτιθέμενη χαλάρωσή της.
Η κοινή γνώμη διαπιστώνει ότι ο κ. Τσίπρας έχει προετοιμάσει ένα πολύ δύσκολο 2019 – 2020 το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε ένα εφιαλτικό 2019 σε περίπτωση που εφαρμοστούν όλα τα μέτρα μαζί, όπως ζητεί το ΔΝΤ. Η διαφορά βέβαια για τους πολίτες δεν είναι καθοριστική γιατί απ’ ότι φαίνεται θα πληρώσουν τον προγραμματισμένο λογαριασμό εκτός αν προλάβει η κυβέρνηση Μητσοτάκη να περιορίσει το νέο οικονομικό φορτίο που θα σηκώσουν. Για τον κ. Τσίπρα όμως η διαφορά του μεταξύ όλα τα νέα μέτρα το 2019 ή σταδιακά κατά την περίοδο 2019 – 2020 έχει τεράστια πολιτική σημασία γιατί εξαφανίζει τα απομεινάρια του αφηγήματος της υποτιθέμενης χαλάρωσης της λιτότητας και προκαλεί κλιμάκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και των αντιδράσεων.
Θεωρητικά η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να πει όχι στο ΔΝΤ αναζητώντας κάποιες ευρωπαϊκές συμμαχίες στην πράξη όμως είναι πολύ δύσκολο ως αδύνατο να βγει το ελληνικό Δημόσιο στις αγορές χωρίς να έχει η κυβερνητική πολιτική την έγκριση του πάντα δύσκολου ΔΝΤ.
Ο κ. Τσίπρας αποδυναμωμένος και εκτεθειμένος όπως είναι δεν μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις αντιφάσεις της οικονομικής πολιτικής του γι’ αυτό είναι πολύ πιθανό να προτιμήσει την έξοδο κινδύνου των πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Στο Μαξίμου πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα εάν τους ενδιαφέρει μια καθαρή εκλογική ήττα μέσα στο 2018 που μπορεί να επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει ισχυρό ρόλο στις εξελίξεις ή μια εκλογική συντριβή το 2019 που μπορεί να οδηγήσει στην πασοκοποίηση του.
Σε κάθε περίπτωση η κυβερνητική περίοδος του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ φτάνει στο τέλος της και το ζητούμενο για εμάς είναι αυτό που χαρακτηρίζει ο κ. Βενιζέλος «βρώμικη έξοδο Τσίπρα από την εξουσία» να έχει το μικρότερο δυνατόν εθνικό, θεσμικό, οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
