«Θεώρησα ότι θα ήμουν πολύ μίζερος και άδικος για τη μνήμη του συμπατριώτη μου, εάν δεν συναινούσα κι από πλευράς μου στην ομόθυμη απ...
«Θεώρησα ότι θα ήμουν πολύ μίζερος και άδικος για τη μνήμη του συμπατριώτη μου, εάν δεν συναινούσα κι από πλευράς μου στην ομόθυμη απόφαση των συναδέλφων της Διοικούσας Επιτροπής του αντίπαλου συνδυασμού, του κ. Στέλιου Μωραΐτη, να τιμηθεί ο Γιώργος Παυλίδης, προτείνοντας στο Δημοτικό Συμβούλιο να δοθεί το όνομά του στην Πλατεία Διοικητηρίου.»
Ο εκλιπών και για πολλούς αείμνηστος, όπως αποδεικνύεται, πρώην Νομάρχης Ξάνθης και Περιφερειάρχης ΑΜΘ Γιώργος Παυλίδης, ήταν πράγματι ένας πετυχημένος πολιτικός της ΝΔ στην πόλη μας που εκπροσώπησε επάξια το κόμμα του στα θέματα Β´βάθμιας και Γ´βάθμιας ΤΑ στον τόπο, όπου εργάστηκε και δημιούργησε οικογένεια.
Αν και από φτωχική οικογένεια του τόπου καταγωγής του, το Φελί Γρεβενών, λέγεται ότι ήταν αρκετά επιμελής κατά τα μαθητικά του χρόνια, παρά το ότι εμφανίζονταν κάπως συνεσταλμένος και απομονωτικός. Στην Θράκη εργάστηκε ως αστυνομικός και ταυτόχρονα σπούδασε νομικά στην Κομοτηνή, δικηγορώντας για ένα διάστημα. Με την σύζυγό του από την Ξάνθη απέκτησε δυο παιδιά, ένα κορίτσι και ένα αγόρι, που σπούδασαν επίσης νομική. Είχε την μεγάλα ατυχία να χάσει από φυσικό θάνατο το παλικάρι του πριν τον κτυπήσει η ανίατη ασθένεια που ήρθε, ως φαίνεται, σαν φυσικό επακόλουθο του χαμού του γιου του. Ο συμπατριώτης μου και συμπτωματικά συντοπίτης μου στην Ξάνθη Γιώργος Παυλίδης, ήταν και στην πολιτική του ζωή αρκετά μεθοδικός και επίμονος. Λένε ότι δεν απέβαλε την νοοτροπία του αστυνομικού, παρά τις μετέπειτα σπουδές του. Όπως ανέφερα, ήταν κομματικό στέλεχος της ΝΔ στην Ξάνθη και έτσι αναδείχτηκε στα κοινά. Του αξίζουν, ασφαλώς, συγχαρητήρια, διότι είναι γνωστό ότι η Ξάνθη δεν αναδείκνυε εύκολα μη γηγενείς στα διάφορα αντιπροσωπευτικά αξιώματα. Ως πολιτικός του αντίπαλος, με καταγωγή και ο ίδιος από τα Γρεβενά, αντιμετωπίσθηκα στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία στην πόλη με κάποιο σεβασμό. Αντιλήφθηκα πολύ νωρίς, πριν τον γνωρίσω ως πολιτικό, ότι ο Γιώργος Παυλίδης, ως πιστός εκπρόσωπος της δεξιάς ιδεολογίας και κοσμοθεωρίας, εγκλωβισμένος στα κομματικά και κοινωνικά πλαίσια αυτών των αντιλήψεων, δεν ήταν διατεθειμένος να περάσει τον Ρουβίκωνα. Εκτιμούσε και αναδείκνυε την επιτυχή ανέλιξη των ικανών ανθρώπων, αλλά -καίτοι και ο ίδιος αυτοδημιούργητος- λόγω της κομματικής του ένταξης, δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να διακρίνει το πλεονέκτημα που παρέχει η οικονομική ισχύ και ο πλούτος στην επιτυχή ανέλιξη ενός επαγγελματία. Δεν είναι άλλωστε περίεργο, αφού αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην μερίδα της κοινωνίας που θεωρεί την οικονομική εξουσία, ως κάτι φυσικό, θεϊκό και αδιαπραγμάτευτο. Παρόλα αυτά, ως μέλος του ΔΣ του Επιμελητηρίου Ξάνθης, θεώρησα ότι θα ήμουν πολύ μίζερος και άδικος για τη μνήμη του συμπατριώτη μου, εάν δεν συναινούσα κι από πλευράς μου στην ομόθυμη απόφαση των συναδέλφων της Διοικούσας Επιτροπής του αντίπαλου συνδυασμού, του κ. Στέλιου Μωραΐτη, να τιμηθεί ο Γιώργος Παυλίδης, προτείνοντας στο Δημοτικό Συμβούλιο να δοθεί το όνομά του στην Πλατεία Διοικητηρίου.
