Για όλες τις εποχές ο περί Σταυρού λόγος ήταν ένα πρόσταγμα δύσκολο και έκανε τους ανθρώπους να προβληματίζονται. Ιδιαίτερα όμως παρουσιάζ...
Για όλες τις εποχές ο περί Σταυρού λόγος ήταν ένα πρόσταγμα δύσκολο και έκανε τους ανθρώπους να προβληματίζονται. Ιδιαίτερα όμως παρουσιάζεται βαρύς για τον άνθρωπο της εποχής μας, που ζει στην «κοινωνία της ευημερίας», που έχει θεοποιήσει την άνεση και την ασφάλεια.
Γι’ αυτό όταν ο Κύριος λέγει: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι», πολλοί αντιδρούν. «Η εποχή μας», παρατηρούν, «είναι σκληρή. Αν επιχειρήσεις να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να παραχωρήσεις τα δικαιώματά σου, θα σε εκμεταλλευθούν και τελικά θα αποτύχεις».
Καταναγκασμός δεν υπάρχει στο κάλεσμα του Χριστού. Μπορεί κανείς ελεύθερα να επιλέξει το δρόμο του σταυρού αφού αναλογιστεί πρώτα τις δυσκολίες και αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του: Η απάρνηση του εαυτού μας και η άρση του σταυρού επί των ώμων είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να ακολουθήσουμε το Χριστό.
Αρνούμαι τον εαυτό μου, σημαίνει εγκαταλείπω τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις, τις δικαιολογημένες επιθυμίες που έχει το εγώ μου μέσα στη ζωή, αρνούμαι την ασφάλεια μιας καλοβολεμένης ζωής για να αποδυθώ, σύμφωνα βέβαια με τα κριτήρια του κόσμου, την αβεβαιότητα και ανασφάλεια που συνεπάγεται το να ακολουθήσω τον Χριστό στο δρόμο του πάθους.
Όταν μέσα σε ένα κόσμο πεσμένων αξιών μπορείς να πιστεύεις στις αξίες τις πίστεως, όταν μέσα στο συνηθισμένο ψέμα εσύ συντάσσεσαι με το μέρος της αλήθειας, όταν όλοι κάνουν τα πάντα για να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους και εσύ τον αρνείσαι, όταν όλοι συμβιβάζονται για να εξασφαλισθούν και εσύ δεν προδίδεις τις αρχές σου με κίνδυνο να ζημιωθείς και να χάσεις την θέση σου, όταν οι άλλοι ορθολογιστικά εξηγούν τα πάντα με ενδοκοσμικό πρίσμα, ενώ τη δική σου την καρδιά την ζεσταίνει η ελπίδα της αναστάσεως, τότε είσαι πραγματικός μαθητής του Χριστού, που τον ακολουθείς στον δύσκολο δρόμο της θυσίας.
Ο σημερινός άνθρωπος επιζητεί την τακτοποίηση και την ασφάλεια, την αποφυγή της σκέψεως του θανάτου, την παράταση της ζωής με κάθε τρόπο. Με μια παράξενη επιχειρηματολογία για την ανθρώπινη λογική ο Χριστός διδάσκει ότι η ζωή κερδίζεται μόνο όταν χαθεί. Η θυσία της ζωής οδηγεί στην κατ’ εξοχήν ζωή. Ο Χριστός χρησιμοποιεί στον λόγο Του τη λέξη «ψυχή» με την διπλή έννοια της ζωής, της βιολογικής ζωής και της αιώνιας ζωής που είναι δώρο του Θεού. Όποιος θέλει την πραγματική ζωή, πρέπει να θυσιάσει την εύκολη ζωή του κόσμου.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια