GRID_STYLE
TRUE

Classic Header

{fbt_classic_header}

ΠΗΓΗ Α.Ε

ΤΙΤΛΟΙ ΕΙΔΗΣΕΩΝ:

latest

ISTIKBAL



Η Ιστορία εκθέτει τους ΑΡΝΗΤΕΣ του Ολοκαυτώματος

Σφοδρές αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία έχει προκαλέσει η άρνηση του Ολοκαυτώματος από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Η...

Σφοδρές αντιδράσεις στον πολιτικό κόσμο και την κοινωνία έχει προκαλέσει η άρνηση του Ολοκαυτώματος από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη. Η άρνηση ενός εφιάλτη που έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη της ανθρωπότητας και ειδικά του ελληνικού λαού, ο οποίος έδωσε χιλιάδες θύματα στον αγώνα κατά του ναζισμού.

Η φρίκη έχει ποτίσει τους τοίχους στα κολαστήρια του Αουσβιτς και του Νταχάου, που είναι ζωντανές αποδείξεις της ναζιστικής κτηνωδίας. Ακόμη και ο πιο ψύχραιμος επισκέπτης δυσκολεύεται να συγκρατήσει την ανατριχίλα του όταν περνά την Πύλη του Θανάτου που οδηγεί στο εσωτερικό τους. Η σιδερένια επιγραφή στις εισόδους με το ναζιστικό μότο «Η εργασία απελευθερώνει» σοκάρει ακόμη. Γιατί στην πραγματικότητα όποιος διάβαινε αυτό το κατώφλι απελευθερωνόταν από την ψυχή, την αξιοπρέπεια και τελικά την ίδια του τη ζωή.

Το Αουσβιτς, το οποίο πρωτολειτούργησε τον Ιούνιο του 1940 στα πλαίσια του ναζιστικού συστήματος τρόμου, έγινε σύμβολο του Ολοκαυτώματος. Εκεί υπολογίζεται ότι έχασαν τη ζωή τους περίπου ενάμισι εκατομμύριο αθώοι άνθρωποι. Εβραίοι, πολιτικοί κρατούμενοι, αντιστασιακοί ομοφυλόφιλοι και Ρομά που καταδικάστηκαν από τον χιτλερικό φασισμό σε απομόνωση, σταδιακό αφανισμό από την πείνα, την επίπονη δουλειά, τα απάνθρωπα πειράματα ή σε άμεσο θάνατο με μαζικές και ατομικές εκτελέσεις.

Οι κρατούμενοι, μερικοί εκ των οποίων ταξίδευαν 7 ή 10 μέρες, κλειδωμένοι σε βαγόνια μεταφοράς ζώων, χωρίς τρόφιμα, έφταναν -όσοι επιβίωναν- σε κατάσταση ακραίας εξάντλησης. Επιτόπου οι γιατροί των SS επέλεγαν τους ικανούς για εργασία και έστελναν τους υπόλοιπους στους θαλάμους αερίων. Τα ανυποψίαστα θύματα, στην πλειονότητά τους γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά πίστευαν ότι θα κάνουν μπάνιο. Δεκαπέντε λεπτά ήταν αρκετά για να πεθάνουν, ενώ σύμφωνα με τον διοικητή του Αουσβιτς, Ρούντολφ Ες, για να σκοτωθούν 1.500 άνθρωποι χρειάζονταν 5-7 κιλά αερίου Zyklon Β. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως στους θαλάμους κατευθύνθηκε το 70-75% των κρατουμένων.

Οι SS αφαιρούσαν από τους νεκρούς χρυσά δόντια, έκοβαν τα μαλλιά από τα οποία έφτιαχναν υφάσματα, έβγαζαν δαχτυλίδια και σκουλαρίκια που στέλνονταν στην κεντρική διοίκηση και μετέφεραν τα πτώματα στους φούρνους του κρεματορίου. Τα πτώματα ήταν τόσα που οι φούρνοι δεν προλάβαιναν να τα κάψουν.

Απόλυτη φρίκη
Οι νεοεισερχόμενοι σημαδεύονταν με τατουάζ που έδειχναν τον προσωπικό τους αριθμό και τον λόγο κράτησής τους. Εργάζονταν με λεπτά ρούχα στον βαρύ πολωνικό χειμώνα σχεδόν ολόκληρη την ημέρα σε εντατικούς ρυθμούς και χωρίς ανάπαυση. Τρέφονταν με ελάχιστο καφέ, σάπια λαχανικά και ψωμί. Αλλαζαν εσώρουχα κάθε 4 εβδομάδες. Κοιμόντουσαν ελάχιστα ασφυκτικά στοιβαγμένοι σε παραπήγματα εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες. Υπέμεναν βασανιστήρια όπως αυτό των συνάξεων, μέχρι και 19 ώρες όρθιοι στο ένα πόδι ή με τα χέρια σηκωμένα. Κάποιοι κρατούνταν για εβδομάδες σε κελιά διαστάσεων 90x90 εκατοστά. Και όσοι εξασθενημένοι εργάζονταν -κατά τη γνώμη των φρουρών- αργά πυροβολούνταν επιτόπου. Εκατοντάδες πέθαναν λόγω των απάνθρωπων ιατρικών πειραμάτων στα οποία υποβάλλονταν και άλλοι έπαθαν μόνιμες βαριές σωματικές ή εγκεφαλικές βλάβες. Οι ποινικοί κρατούμενοι, κλέφτες και δολοφόνοι, επιλέγονταν ως βοηθοί των SS για να επιβάλλουν την «τάξη» στο στρατόπεδο.

Οι 55.000 Ελληνες του Αουσβιτς συνιστούσαν τον πέμπτο σε μέγεθος πληθυσμό Εβραίων. Ξεγελάστηκαν περισσότερο από τους χιτλερικούς, αφού οι ναζί τους είχαν πουλήσει ανύπαρκτα οικόπεδα, αγροκτήματα, μαγαζιά ή εργασία σε πλασματικά εργοστάσια της Ανατολικής Ευρώπης και πίστευαν ότι οδηγούνται εκεί. Για τον λόγο αυτόν έφερναν μαζί τα πιο πολύτιμα αγαθά τους. Ανάμεσα στους γνωστότερους Ελληνες που φυλακίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν και ο Ν. Ζαχαριάδης, γ.γ του ΚΚΕ, το οποίο πρωτοστατούσε μέσω του ΕΑΜ στον αγώνα κατά της γερμανικής κατοχής.

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ 35 ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ
Αποδοκιμάζουν τη βαρβαρότητα
Ανοιχτή επιστολή για τη βαρβαρότητα του ναζισμού και του φασισμού απευθύνουν προς τους νέους 35 Eλληνες εκπρόσωποι της επιστήμης, της διανόησης και της Τέχνης, με σύνθημα τον στίχο από την Αντιγόνη του Σοφοκλή «Γεννήθηκα για ν' αγαπώ και όχι για να μισώ».

Οπως επισημαίνουν, 68 χρόνια μετά την αντιφασιστική νίκη κι ενώ η ανθρωπότητα θεωρούσε ότι είχε απαλλαγεί από τους μελανοχιτώνες, «η Ελλάδα βρίσκεται και πάλι υπό την απειλή οργανωμένων φασιστικών ομάδων».

«Κόμματα και κινήματα με ιδεώδη και συνθήματα μισαλλοδοξίας και ξενοφοβίας, με κίνητρα σκοτεινά και ιδιοτελή, τρομοκρατούν βίαια τους πολίτες, εγκληματούν κατά των ξένων σχεδόν ατιμωρητί και βιαιοπραγούν κατά των νομίμων εκπροσώπων της Πολιτείας, ακόμη και της δημοκρατικής τάξεως. Η δήθεν φιλανθρωπική δράση των νεοναζιστών αποβλέπει σε επικοινωνιακά μόνο οφέλη», αναφέρουν μεταξύ άλλων και συμπληρώνουν: «Είναι καθήκον όλων μας όχι μόνο να καταδικάσουμε και να πάρουμε τις πρέπουσες αποστάσεις από τις ομάδες αυτές, αλλά κυρίως να επιστήσουμε την προσοχή στον κίνδυνο που ελλοχεύει με την αποδοχή ή την απλή έστω ανοχή της δράσεως των νεοναζιστών. Η δράση αυτή είναι ύβρις για τον πολιτισμό και μίασμα για τον τόπο που δίδαξε στον κόσμο την ανθρωπιά. Πρέπει να αντιδράσουμε αμέσως και αποτελεσματικά, πριν η Ιστορία μάς ζητήσει να λογοδοτήσουμε για έναν απαράδεκτο εφησυχασμό».

Την επιστολή υπογράφουν οι Ελένη Αρβελέρ, Νίκος Αλιβιζάτος, Θανάσης Βαλτινός, Βασίλης Βασιλικός, Θάνος Βερέμης, Παντελής Βούλγαρης, Κώστας Γαβράς, Χρήστος Γιανναράς. Νίκη Γουλανδρή, Αγγελος Δεληβορριάς, Αλκη Ζέη, Παντελής Καψής, Χαρά Κιοσσέ, Μιχάλης Κοπιδάκης, Μένης Κουμανταρέας, Γιώργος Κουρουπός, Εμμανουήλ Κριαράς, Στάθης Λιβαθινός, Γιώργος Λούκος, Δημήτρης Μαρωνίτης, Ναταλία Μελά, Νίκος Μουζέλης, Γιώργος Νταλάρας, Σταύρος Ξαρχάκος, Τίτος Πατρίκιος, Γιάννης Πρετεντέρης, Στέλιος Ράμφος, Μιχάλης Σταθόπουλος, Αννα Συνοδινού, Παναγιώτης Τέτσης, Κώστας Τσόκλης, Μαρία Φαραντούρη, Αλέκος Φασιανός, Θανάσης Φωκάς, Παναγής Ψωμόπουλος.
Ρεπορταζ: Κατερίνα Ροββά, Χρ. Τελίδης, Στέλλα Κεμανετζή

Δεν υπάρχουν σχόλια